Periphery – Periphery II: This Time It's Personal

Periphery II volgt op de debuutcd Periphery uit 2010 en de EP Icarus uit 2011. Hoewel Periphery II volstaat, luidt de volledige titel Periphery II: This Time It’s Personal. Begin dit jaar tourde Periphery nog als voorprogramma tijdens de Europese tour van Dream Theatre. Centraal bij de band staat oprichter Misha Mansoor. Aanvankelijk bespeelde Mansoor de drums, maar in de loop van de tijd is hij overgestapt op gitaar. Hoewel Mansoor voornamelijk verantwoordelijk was voor de composities op de eerdere cd’s, zijn de nummers op Periphery II veelal een product van de gehele band. De muziek van de band is het best te omschrijven als progressive metal (hoewel de term Djent (metal) ook van toepassing is), maar kent vele uitstapjes naar andere muziekstijlen. Eventuele vergelijkingen zijn te trekken met het geluid van Meshuggah, Linkin Park (in Facepalm Mute) en Slipknot (Have A Blast). Ze schuwen echter ook het gebruik van de viool en de cello niet of een stuk industrial technometal in onder andere Ragnarok en Epoch. Vooralsnog laten de nummers op Periphery II een krachtig geluid horen waarin de bas, drum en drie (!) gitaren een muur van geluid opwerpen waar Spencer Sotelo bovenop de zangpartijen mag inzingen/-grunten. De energie spat er ook bijna letterlijk vanaf in Have A Blast, waarbij vooral de intensiteit van de grunts bepalend is naast de zuivere zang van Spencer. De dubbele laag gitaarwerk geeft het nummer extra energie en diepte. Luck As A Constant raakt de overeenkomst met het geluid van Dream Theatre door het onregelmatige, akoestische gitaarintermezzo dat meeslepend neergezet wordt. Een zeer interessant nummers door de vele tempo- en sfeerwisselingen. De sfeer in bijvoorbeeld Ragnarok kan ook meer opzwepend en zwaar zijn met daar tussendoor een stuk minimalistische muziek om af te ronden in techno. Hoewel de afwisseling tussen ‘clean vocals’ en grunts in nagenoeg alle nummers aanwezig is, krijgt het in The Gods Must Be Crazy een extra impuls, alsof Zeus vanaf de Olympus zelf meedoet. Door de variatie in het nummer is het wel heel toegankelijk gebleven. De samenwerking tijdens de tour met Dream Theatre heeft terloopt ook geleid door een bijdrage van John Petrucci in het nummer Erised. Afsluiter Masamune is wellicht het meest progressieve nummer op de cd. Binnen dit genre hebben ze werkelijk het lekkerst tot het laatst bewaard. Op 11 oktober zal Periphery als headliner ook Amsterdam (Melkweg) aandoen als onderdeel van hun Europese tour. De geruchten gaan dat er ook nog een conceptcd in de maak is, maar de release van deze cd is nog geheel onbekend. Eerst maar genieten van Periphery II want de cd is veelzijdig en energiek genoeg om je van voren tot achteren te overweldigen.