Blackmore’s Night – Dancer And The Moon

Ritchie Blackmore is natuurlijk nog steeds bekend van zijn baanbrekende gitaarwerk in zijn Deep Purple en Rainbow periode. Toch is hij inmiddels alweer acht albums lang, samen met zijn vrouw Candice Night, Blackmore’s Night. Een avontuur dat zich oorspronkelijk meer richtte op de middeleeuwen, maar zich inmiddels getransformeerd heeft tot een mix van middeleeuws, folk en pop met een duidelijke jaren zeventig saus.
Op “Dancer And The Moon” staan dan ook covers van Randy Newman en Uriah Heep. Toch heeft dit album een herkenbaar muzikaal thema. Ten opzichte van eerder werk lijkt de elektrische gitaar weer iets meer terrein gewonnen te hebben. Zonder de overhand te hebben overigens, want de mix met andere muziekinstrumenten ligt mooi in balans. Candice laat ook op dit album horen een begenadigde zangeres te zijn. Meest opvallend op deze plaat zijn het elektronische intro van ‘The Moon Is Shining (Somewhere Over The Sea)’ die zich ontspint in een progressief rocknummer, de ode aan Jon Lord in het Deep Purple aandoende ‘Carry On…Jon’ en de ode aan Ronnie James Dio tijdens ‘Temple Of The King‘ (Rainbow). Aan de andere kant van het spectrum zijn nummers als het op Russische leest geschoeide ‘Troika’ en het middeleeuwse/ folk dansnummer ‘Lady In Black’ (Uriah Heep) de moeite waard. De muziek op “Dancer And The Moon” is van constant niveau. De enige kritiek op het album is dat het allemaal behoorlijk veilig klinkt. Een bijna perfecte productie heeft namelijk ook zijn nadelen.