Alcest was één van de weinige bands die in 2007 met de EP Le Secret en volledig album Souvenirs D’un Autre Monde het lef hadden om shoegaze met blackmetal te combineren. Wellicht voor de black metal puristen heiligschennis, maar het heeft Alcest geen windeieren gelegd. Gaandeweg heeft Alcest steeds meer zieltjes voor zich weten te winnen. Nu diverse post black metal bands dit experiment hebben overgenomen is het klaarblijkelijk tijd voor Alcest om verder te gaan.
Verwacht bij album nummer vier genaamd Shelter dan ook geen metalen randje. Shoegaze heeft met ieder album meer terrein gewonnen. Met dit album is het niet anders. Sterker nog, de harde gitaren zijn op dit album volledig vervangen door shoegaze met een scheut dream pop. En niet onverdienstelijk. Shelter is een heerlijk fragiel, persoonlijk en gevoelig album geworden. Het persoonlijke karakter van dit album maakt het iets minder dromerig ten opzichte van de voorgaande albums, maar de klasse welke dit album biedt is van een zeer hoog niveau. Multi-instrumentalist Neige en drummer Winterhalter laten wederom zien hoe ze een knap album in elkaar kunnen toveren.
Het eerste wat me te binnen schiet als deze cd zijn rondjes maakt in mijn cd-speler is Slowdive. Nu was de invloed van deze shoegaze band al op eerdere albums te bespeuren, maar is in dit album meer dan evident aanwezig. Sterker nog: ex Slowdive vocalist Neil Halstead geeft op het nummer Away zelfs een vocale gastbijdrage.
Met het eerste nummer Wings begint het ingetogen om vervolgens een mooie overgang te maken naar het pakkende Opale, tevens single en videoclip. Opale is dan ook het meest poppy en lichtvoetige nummer van het album.
La Nuit Marche Avec Moi is een typisch shoegaze nummer waarbij de hoge stem van Neige en het prachtige weidse gitaarwerk me eventjes uit de realiteit halen. Dit om vervolgens de illusie nog eventjes in stand te houden met de daarop volgende nummers Voix Sereines en L’Eivel Des Muses welke wederom heel rustig beginnen en uiteindelijk door een goed uitgewerkte spanningsopbouw het nummer naar een zwaarder gitaargeluid weet uit te bouwen.
Het titelnummer Shelter heeft een wat minder dromerig karakter, maar weet met de mooie stem van Neige mijn aandacht vast te houden.
Op Away wordt gitaar tokkel aangevuld met prachtige strijkers om daarna de kracht van het nummer even te laten rusten op de stem van Neil Halstead. De hoge stem van Neige combineert subliem met de diepe stem van Halstead. Het resultaat is kippenvel.
Het mooiste nummer is voor mij toch wel de tien minuten tellende afsluiter Délivrance. De weidse gitaarpartijen, hoge stem van Neige, heerlijke vrouwelijke vocalen en prachtige arrangementen zet de wereld even op pauze. Wederom kippenvel!
Met Shelter heeft Alcest wederom een album van hoog niveau op de wereld losgelaten. Een persoonlijk en bij vlagen dromerig album wat voer zal zijn voor fans binnen en buiten het genre.
Ik verwacht dat Alcest met dit album de rechtgeaarde metalfan definitief zal kwijtraken. Aan de andere kant zullen er weer veel zieltjes bijgewonnen worden. Shelter is een prachtige muzikale reis geworden. Een heerlijk album om de zonsopkomst, of ondergang te vieren op een koude winterdag. Een goed begin voor het muzikale jaar 2014. Binnenkort zal Alcest ons koude kikkerlandje weer aandoen. Ik ga er in ieder geval bij zijn. Als het optreden net zo magistraal is als deze plaat, dan zal dit zeker niet teleurstellen.
Tracklist:
- Wings
- Opale
- La Nuit Marche Avec Moi
- Voix Sereines
- L’Eveil Des Muses
- Shelter
- Away
- Délivrance