Fallen Fate – Into The Black

Is het thrashmetal? New Modern metal? Het liefst zou ik de tien nummers op Into The Black willen omschrijven als melodieuze deathmetal, hoewel de band daar waarschijnlijk anders over denkt. De band Fallen Fate kreeg met de debuutcd The Virus Has Spread menige handen op elkaar en stonden tot twee keer toe op het podium van het Download festival en eenmalig op Bloodstock. En dan nog is er geen label dat de band in de gelederen wil opnemen. Opmerkelijk want de tien nummers op de cd zijn vooral muzikaal gezien zeer appetijtelijk. Wanneer je de intro’s van de nummers achter elkaar zou plaatsen zou je denken dat je te maken zou hebben met een band die toch wat rustige muziek maakt. Na de intro’s echter volgt in bijna alle gevallen een snoeiharde bak muziek waar spijkerharde drumritmes de nummers in de uiterste versnelling naar voren schuiven. De muzikale achtergrond die daarbij wordt gevormd door gitaar en bas geeft het geheel een idee van een golvende tsunami waar geen ontkomen meer aan is.
Via The Rise komen we bij de Blackened Within. De toon is gezet en ontsnappen is schijnbaar niet meer mogelijk. Na Until The Final Hour komt titelnummer Into The Black. Enige afwisseling resulteert uiteindelijk in een lekkere gitaarsolo. Al eerder heb ik vermeld dat de toon is gezet en gedurende de cd blijft de toon wel min of meer hetzelfde. Op een gegeven moment is de eentonigheid in het screamgeluid van gitarist/zanger Lee Skinner iets dat me niet meer kan boeien. Een beetje op de automatische piloot speelt de cd zich voor me af en ik denk mijn conclusie al te hebben kunnen trekken totdat aan het eind The Demise en Vespa me weer in één klap bij de les hebben. The Demise is het instrumentale opstapje naar het slotnummer. De zang gaat onverminderd voort, maar wat ik miste in de andere nummers blijkt ineens in Vespa een plaats te kunnen krijgen. Een afwisselend sfeerbeeld op muzikaal terrein geeft dit nummer net dat beetje meer en zesenhalve minuut later wil ik het nummer toch nogmaals beluisteren. Eind goed al goed moet je maar denken.
Uitschieters op Into The Black zijn Blackened Within, Into The Black en Vespa. De overige nummers zijn vooral muzikaal gezien goed, maar je moet er wel een oor voor hebben. Blijft het me verbazen dat de band nog altijd ‘unsigned’ rondloopt, want daar zijn de tien nummers gewoon te goed voor.