The Butcher's Rodeo – Ghosts In The Weirdest Places

De mannen van the Butcher’s Rodeo komen uit Frankrijk en brengen na de EP Like A Hobo On A Bison de EP Ghosts In The Weirdest Places uit met daarop zeven gloednieuwe nummers. Eén ding weet ik zeker. De vijf Fransen hebben één geweldige overweldigende muzikale moshpit op een cd weten te persen. Ongenadig wordt de muziek je toe geslingerd. Zonder medelijden beuken ze in een half uur de nodige decibellen de ether in. Menig seismograaf zal uitslaan met deze band als episch centrum op de planken. Groningen kan ze beter niet boeken.
De muziek is absoluut niet eentonig en er is naast de nodige stevige zang ook ruimte voor de clean vocals die de melodieën vorm geven en daarmee de kwaliteit naar een hoger niveau weten te tillen. Wat regelmatig voorkomt in de nummers is de staccato manier van drummen. Er ontstaan daardoor ritmes die extra kracht veroorzaken. Maar ook gevoelige (gitaar)stukken zoals in de Mutiny nemen je mee, laten je even op krachten komen om je vervolgens weer mee te nemen in het opzwepende drumgeluid dat tegen een stabiele gitaarmuur is opgebouwd. Het geheel zou je eigenlijk het beste kunnen omschrijven als een kruising tussen Rage Against The Machine en The Devil Wears Prada met regelmatig wat punkinvloeden. Met Hold The Morning eindigt de cd maar zo aan het eind is er geen cooldown. De rem wordt absoluut niet aangetrokken en het gas gaat nog een keer helemaal vol. Alle elementen die in de vorige zes nummers naar voren kwamen, komen ook hier weer terug. Afwisseling in stijl, tempo en zang.
Ik weet niet of de band nog plannen heeft om Nederland (behalve Groningen) onveilig te maken. Wanneer dat wel het geval is, moet je zeker de band live gaan aanschouwen.