Flayed – Symphony For The Flayed

In eerste instantie zou ik de bluesrock van Flayed niet zozeer bij Klonospere Records verwachten, maar niets is minder waar. Deze Franse band die in 2013 is opgericht door gitarist Julien heeft het album Symphony For The Flayed uitgebracht en dit album staat vol met op blues gestoelde rocknummers. Doel van Flayed is om het muzikale erfgoed van Deep Purple en Led Zeppelin in een nieuw jasje nieuw leven in te blazen.
Wanneer je echter openingsnummers Sweet Coverage aanhoort, zou je ook kunnen denken dat Bob Seger in een gastrol een nummer van AC/DC vertolkt. En dat laatste komt mede door de pompende ritmesectie in het nummer die ook in Machinefun aan de oppervlakte komt. Meteen opvallend is ook het orgelgeluid waar Raph verantwoordelijk voor is. Zo bij tijd en wijle komt dit onmiskenbare geluid naar voren om de nummers kracht bij te zetten. In het bluesy titelnummer Symphony For The Flayed, het uptempo Never Unleash My Hand en Superhero  heeft het orgel een eveneens bepalende rol in het complete geluid. In laatstgenoemd nummer zijn duidelijke bluesinvloeden te horen, maar vooral het orgel van Raph speelt haasje-over met het gitaargeluid. De stem van Renato klinkt heerlijk rasperig en past helemaal in de sfeer van het nummer. Een gastrolletje bij collega’s Black Stone Cherry zou hem niet misstaan. De rockinvloeden zijn het meest duidelijk in Old Manners en Son Of Sickness. Old Manners is een nummer dat in de vierde versnelling is geschreven met het jengelende gitaargeluid van Julien in de hoofdrol. Ook Son Of Sickness heeft een lekker tempo. Een verrassend detail is de Super Mario sample in het begin van de (korte) gitaarsolo in het nummer. De blues georiënteerde basis komen we tegen in het langzame Don’t Cross My Property. In het slotnummer Free Mind is het helemaal de blues die de compositie bepaalt. Deze Fransen hebben hun wortels al stevig in de klei staan, maar in Free Mind is het wel de Mississippi-klei waar ze in staan.
Flayed weet je in tien nummers mee te voeren in een bluesrock georiënteerde reis die niet met de Franse slag is gedaan. Voor liefhebbers van eigentijdse bluesrock die eveneens de muziek van AC/DC zeer kunnen waarderen is Symphony For The Flayed een aanrader.