Ostrogoth – Last Tribe Standing

Quess who’s back? Ostrogoth maakte in de jaren tachtig furore met de EP Full Moon Eyes en heeft nu voor het eerst sinds 1987 een nieuw album opgenomen. Een album opgenomen in de huidige bezetting, die sinds het optreden op het Duitse Keep It True Festival weer actief is. Helaas overleed  begin dit jaar gitarist Rudy ‘Whiteskhark’ Vercruysse  en dit is dan ook het laatste album waarop hij te horen is. Het oorspronkelijke idee was om een EP te maken met vier super nummers, maar na het horen  van vier live versies van de Full Moon Eyes EP werd er een dubbel EP van gemaakt. Benieuwd druk ik op het startknopje.
Kant A ,met de nieuwe nummers, begint met No Risk Taken. Het vrij rustige begint, had misschien iets meer pit mogen hebben, maar de zang is daarnaast erg goed gedaan. Als er dan overgeschakeld wordt op het couplet lijkt het alsof het nummer een beetje uit de maat gaat. Gelukkig heb ik dit gevoel na het eerste refrein niet meer. In razend tempo komt daarna Clouds voorbij. Een heerlijk heavymetal nummer, met een goede gitaarriff en een makkelijk meezingrefrein. Dat is wat Ostrogoth voor mij zo leuk maakt. Niet te moeilijk, gewoon pure hardrock. Dit horen we verder in Return To The Heroes Museum en titelnummer Last Tribe Standing.
Kant B is de kant met de live nummers. Heroes Museum is lekker strak uitgevoerd aan het begin van dit gedeelte van de cd. De band klinkt strak en vooral zanger Josey Hindrix vind ik erg goed bij stem. Met Full Moon’s Eyes  wordt het feestje voor de oren voortgezet. Het uptempo nummer laat niks te wensen over en heeft een beetje dezelfde intensiteit als Clouds; een goede gitaarriff en een meezingrefrein. Paris By Night is een welkome break, voordat er weer verder wordt geraasd met mijn favoriet Rock Fever. Deze mix van de gitaarriff, het uptempo spel en de zang maakt het voor mij af. Een heerlijke afsluiting van een cd vol heavy metal.
Echt leuk om weer eens zo’n goed Heavy Metal album voorbij te zien komen. Beide EP’s laten niks te wensen over. Het is toch mooi dat dit soort bands na zo’ n lange tijd nog steeds met van die goede cd’s komen. Ostrogoth is back.