Coal Chamber – Als het geen uitdaging meer is, willen we het niet meer doen

Ik spreek vandaag met de drummer van Coal Chamber, Mike Cox. Zijn roze hanenkam en relaxte uitstraling sluit precies aan bij mij en eenmaal op een picknickbank geplaatst te zijn beginnen we te praten.
Hoi Mike, hoe gaat het ermee?
Hi, man. Ja het gaat goed. We zijn net hier in Amsterdam.
Jullie speelden gisteren in Londen, hoe ging dat?
Het was een gekkenhuis. Waarschijnlijk een van de beste shows die we ooit hebben gespeeld. Het was uitverkocht, een maand van tevoren en het publiek ging uit zijn dak, het was gewoon een gekkenhuis. Het is waarschijnlijk een van mijn favoriete shows die we ooit gespeeld hebben. Het was vet. Echt heel vet.
Jullie zijn eindelijk terug na dertien jaar. Hoe is dat allemaal gebeurd?
Na verloop van tijd, weet je wel. Nadat we uit elkaar gingen, praatten we jarenlang niet met elkaar. Zoals ik en Dez [zanger], wij hebben jarenlang niet gepraat maar na vijf, zes jaar begonnen we voorzichtig met praten en werden we gewoon vrienden. We waren nooit eerder vrienden geweest. We hadden waarschijnlijk moeten stoppen na het eerste album. Er was gewoon heel veel stress en het ging gewoon… Gewoon gekke levensstijlen en alles wat mis kon gaan, ging mis. Na jaren van stilte, begonnen we te praten en kregen we Australië aangeboden, het Soundwave Festival. We zouden alleen die paar shows doen en dat was het. De shows gingen zo goed dat we gewoon door zijn gegaan. Dus nu zijn we hier. We zeiden nooit, ‘Laten we de band opnieuw beginnen’, we zeiden nooit, ‘Laten we een album maken,’ het gebeurde gewoon en tot nu toe is het geweldig gegaan. Het is echt tof geweest en ik heb het gevoel dat we weer nieuw zijn, dat we onszelf opnieuw moeten bewijzen. We gaan naar steden waar ze ons nog steeds niet kennen, en daarna spelen we Londen waar het een gekkenhuis is, dus het is nog steeds werk, het is echt tof.
Maar na dertien jaar worden jullie nog steeds als helden onthaald.
Ja, het is gek. We spelen op heel veel plaatsen waar het uitverkocht is en na zoveel jaar kan ik het nog steeds niet geloven. Maar we zijn er erg blij mee en dankbaar voor.
En jullie zijn niet alleen terug bij elkaar, jullie hebben ook meteen een nieuw album. Kun je ons een beetje over Rivals vertellen?
Nou ja, na de tours in Australië begonnen we te praten over het maken van een nieuw album. Ik en Meegs [gitarist] hadden al nummers uit 2009, maar we waren gewoon een beetje aan het kloten, niet eens bezig met het schrijven van Coal Chamber nummers. Dus we schreven wat zware nummers en eenmaal in Australië lieten we ze aan Dez horen en Dez vond ze geweldig. Daarna hebben we ze eigenlijk een beetje weggegooid en toen we eenmaal aan het album begonnen waren schreven Meegs en ik ongeveer een nummer per dag en Nadja [bassist] voegde haar delen toe waarna we het naar Dez toestuurden. We wilden gewoon een ruig, heftig, rauw album maken. We wilden niet dat het leek op onze eerste album. We wilden niet dat het iets futuristisch zou worden, snap je? We wilden gewoon klinken als onszelf en ik denk dat we dat vastgelegd hebben. Het is erg zwaar, heel donker en het klinkt groots. Het is echt heel goed gelukt, we zijn er heel blij mee. Ik denk dat het beter geworden is dan we ooit hadden gedacht, ha ha!
Was het moeilijk om terug te zijn in de studio met mensen waar je lang niet mee praatte?
Nu niet meer. Vroeger was het wel zo. Dit album was makkelijk om te maken, de eerste keer ooit. Tijdens de eerste albums, zoals op Dark Days, waren Dez en ik nooit samen in de studio te vinden. Als hij naar binnen kwam, ging ik weg. Als ik naar binnen kwam, ging hij weg. Dus het was best een nare situatie en zo ging het ook met Meegs. Maar met dit album waren we allemaal aanwezig, deden we alle pre-productie samen. Dit album was echt makkelijk, vergeleken met de andere albums.

Dus hoe zijn Dez en jij uiteindelijk weer bij elkaar gekomen?
Nou, eerst begonnen Meegs en Dez met praten. Meegs verscheen op het podium bij een DevilDriver show, DevilDriver ging Loco spelen met Meegs op gitaar. Daarna belde Meegs mij en vertelde me dat hij bezig was om dingen uit te praten en dat Dez naar mij vroeg. Dus ik en Dez begonnen toen via de telefoon te praten en ik begon naar DevilDriver shows te gaan, want ik ben gek op die lui, het is een te gekke band. Maar door de jaren heen begonnen Dez en ik gewoon steeds meer te praten. We hebben nooit eerder gepraat. We hadden eerst alleen maar ruzie. Dus Meegs en Dez begonnen met de communicatie en toen sprong ik er op een gegeven moment bij. En Nadja, met wie ik altijd wel bevriend ben geweest.
Ja, want Nadja is ook weer terug in de band.
Ja, geweldig. Ik ben net verhuisd maar zij was mijn buurvrouw, zelfs wanneer Coal Chamber uit elkaar was. Zij woonde om de hoek van mij dus ik ben altijd met haar bevriend gebleven. Het voelt goed. Ze wilde niet meedoen met de Australische tours want ze had haar eigen zaakjes lopen, maar we wisten altijd al een beetje dat ze ooit terug zou komen. Dus het is goed dat ze terug is en dat ze eindelijk op een album heeft gespeeld, want dit is het eerste album waar zij op speelt. Het is goed dat ze daadwerkelijk op het album speelt.
Hoe zou je Rivals vergelijken met de oudere albums?
Ik vind dat dit nieuwe album onze oude albums fucking vermoord. Ik vind dit album zoveel beter, en het klinkt volwassener, het is zwaarder. Dez klinkt beter, ik klink beter, Meegs klinkt beter. Iedereen klinkt gewoon beter. Sommige nummers op ons eerste album hadden maar twee delen. Het is niet technisch. We zijn geen technische band, we willen nooit een technische band zijn. Het klinkt gewoon meer volwassen en gewoon rauw. Ik ben er gek op.
Dez klinkt bijzonder pissig.
Ja, er zijn een hoop emoties die eruit komen. Dit is het eerste album dat Dez niet over mij of Meegs zingt dus dat is iets goeds, ha ha! Dat is de eerste keer, dus het voelt goed.
Hoe kwam Al Jourgensen [Ministry] op het album terecht?
Nou, we hadden een nummer en we hadden nooit gepland om hem op het album te hebben. Dez had geen onderdelen voor dit nummer en hij bracht het idee van Al naar voren omdat zij bevriend zijn met elkaar. Al zei ja en hij zong op het nummer. Hij klinkt fucking perfect. Maar in het begin was het niet de bedoeling dat hij op het album zou komen. Maar uiteindelijk kwam Al en zong hij op het nummer. Ik ben een geweldige Ministry fan sinds ik twaalf of dertien jaar oud was. Ik was bij Dez thuis toen Al daar zijn zang aan het opnemen was en mijn zoontje van twee jaar was er ook en Al tilt mijn zoon op en het voelt gewoon geweldig; het volgende moment eet hij hondenvoer. Hij is echt gek.
Was hij makkelijk om mee te werken?
Oh ja hoor. Hij is gewoon nonstop. Hij is een beetje zoals wij, hij is een kneus. Maar hij is een van mijn idolen man, dus dat is gewoon fucking cool.
Wat vindt je het leukst aan spelen in Amsterdam?
Weet je wat, ik ben hier al zo vaak geweest. Alle steden en ik zeg niet dat alle steden op elkaar lijken, maar het maakt mij niet uit of we voor vijf mensen spelen of voor vijfduizend mensen. Ik bekijk elke show hetzelfde. Ik neem elke show erg serieus. En weet je wat, alleen omdat Londen gisteren was uitverkocht speel ik niet een andere show dan dat ik vanavond ga doen. Ik speel met volle energie, het is therapie voor mij en ik ben fan van dit soort kleinere zalen omdat we het moeten opbouwen en we moeten onszelf bewijzen, dus ik vind dat we harder moeten spelen.
Ja inderdaad, ik had verwacht jullie wel in de grote zaal te zien.
Ach, ons maakt het niet uit. Ik wil ook spelen in iemand’s achtertuin. Het maakt mij niet uit. We moeten onszelf gewoon weer opnieuw bewijzen, alsof we een nieuwe band zijn. Het is veel werk en we willen zoveel mogelijk werken.
Vertel ons eens iets over de voorprogramma’s vanavond.
Nou, vanavond hebben we Soil bij ons, die ook de hele Britse tour heeft gedaan. Daarnaast hadden we ook The Defiled en Dope, maar die konden alleen in Engeland toeren, dus die zijn gisteren naar huis gegaan.
Het is bijna een nostalgische avond.
Ja, ik bedoel, Dope trad vroeger ook met ons op en origineel zou American Head Charge hier ook spelen maar die hadden persoonlijke problemen. Dus nu is het ons en Soil en ik geloof wat andere lokale bandjes vanavond. Het is goed om met vrienden te toeren, weet je?

Waarom vindt je dat Coal Chamber fans deze bands moeten zien?
Het gaat allemaal om een goede live show. Iedereen geeft een goede live show. Wij houden van bands met een goede live show. Veel energie op het podium, gewoon plezier. Ik houd niet van mensen die naar een concert komen en verveeld gaan zijn. Ik wil dat mensen gaan springen en gek gaan doen.
Daar komt het op neer.
Jazeker. Elke toer die we doen, elke band heeft goede energie. Na deze toer gaan we in Amerika toeren met Fear Factory, die dan ook een nieuw album hebben. Ik ken hen al jaren en ze zijn heftig en het gaat een geweldige toer worden in Amerika. Gewoon veel plezier hebben.
Denk je dat je met dit nieuwe album een nieuwe generatie tieners inspireert die er de eerste keer niet bij waren?
Ik denk het wel, man. Het is raar. Drie shows geleden stond ik buiten dingen te signeren en opeens komt er een klein meisje naar me toe, ik geloof dat het in Schotland was. Het meisje vroeg aan me of ik wat dingen wilde signeren en ik vroeg hoe oud ze was. Ze zei toen dat ze veertien jaar oud was. Ik schrok en zei dat ze nog niet eens fucking geboren was toen ons eerste album uitkwam! Ik vroeg of haar ouders haar misschien gedwongen hadden om dit leuk te vinden maar ze beweerde dat iedereen op haar middelbare school onze band cool vond. Dus het is gewoon gek om te zien, vooral omdat ik met deze band begon toen ik negentien jaar oud was. Het is gek om te zien dat zulke jonge mensen op komen dagen. En daarnaast hebben we uiteraard de iets oudere fans en het is net alsof er nu twee generaties zijn waar we rekening mee moeten houden. Dat maakt het leuk want we moeten ons best doen om nieuwe mensen te bereiken. We hebben onze hardcore fans en we moeten aan hen bewijzen dat we dit keer niet weer uit elkaar gaan, ha ha! Daarnaast hebben we de nieuwe mensen die we moeten bereiken, dus het is een uitdaging.
Dus het voelt weer fris.
Ja, het maakt het weer leuk. Als het geen uitdaging is, willen we het niet meer doen. Ik word nog steeds nerveus voor elke show, elke show is intens voor me dus het is heel leuk om te doen.
Nu Nadja terug is, hoe gaan jullie om met hygiene op de tour?
*Zucht* De tour hygiene? Nou, Nadja is juist degene die vroeger nooit ging douchen, zij stonk altijd. Maar deze tour handelt ze goed af. In de goede oude tijd? Holy fuck, wat een stank. Maar ja, tourbussen stinken. Het zijn een aantal kerels. Maar we proberen zoveel mogelijk te douchen. Ik douch elke dag op het podium, dus daar houd het op voor mij. Maar ja, Nadja kan het wel aan. Zij is meer een kerel dan onze gitaar technicus. Het is net alsof je in een oorlog zit; je stinkt, je slaapt buiten en weet ik het allemaal wat nog meer. Maar ze kan het hebben. Ze is Duits, dus ze kan het hebben.
Na deze wijze woorden nemen wij afscheid van de drummer en gaan we ons plekje in de zaal opzoeken. Eens kijken hoe intens het vanavond gaat worden.