Voodoo Circle – Whisky Fingers

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Deze derde cd van Voodoo Circle klinkt als een klok. Zo begon de review over More Than One Way Home van Voodoo Circle.Voor Whisky Fingers kan ik enkel zeggen: Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Deze vierde cd van Voodoo Circle klinkt als een klok.
Op het eerste gehoor dacht ik dat het niet zo zou zijn en dat de band rond gitarist Alex Beyrodt wat gas terug had genomen. Dat kwam misschien door de drie ballads (The Day The Walls Came Down, The Rhythm Of  My Heart en Been Said And Done), hoewel ook de voorganger van Whisky Fingers ruimschoots voorzien was van de mierzoete mooie ballads. Whisky Fingers krijg ik echter momenteel niet meer uit mijn cd-speler omdat het gevarieerde aanbod me volledig in de greep heeft. Anno 2015 heeft Voodoo Circle een nieuwe drummer Francesco Jovino (Primal Fear, ex-UDO) en een nieuwe toetsenist: Alessandro del Vecchio. Laatstgenoemde is een duizendpoot. Behalve het spelen van een aardig deuntje, is hij ook een uitstekende geluidstechnicus die het mixen en masteren van Whisky Fingers op zich heeft genomen (iets dat hij in de ‘vingers’ heeft); daarbij zingt hij ook nog eens niet onverdienstelijk. Naast het warme bluesystemgeluid van David Readman is hij te horen in opener Trapped In Paradise en slotstuk Been Said And And Done.
Terug naar de nummers. Met de eerste single Trapped In Paradise laat Voodoo Circle horen dat ze rock in het bloed hebben. Het is een heerlijk rocknummer waar alles lijkt te kloppen. Er is een stevige ritmesectie, het samenspel tussen gitaar en keys is perfect in balans waarbij alle solo’s ten dienste staan van de compositie en het stemgeluid van Readman en del Vecchio klinkt warm en vol in herkenbare refreinen. Hoewel het tempo wat lager ligt in Heart Of Stone heeft dit nummer dezelfde succeselementen. Gaan we verder op de rocktour, komen we al gauw uit bij het stevige Medicine Man. Het karakter in Medicine Man is wat zwaarder en wat vooral opvalt zijn de subtiele riffwisselingen in het nummer. Wisselingen die de aandacht vasthouden, maar vooral de aandacht grijpen.
Voodoo Circle is zo’n bijzondere band omdat ze naast de ‘doorsnee’rock’n roll veel gebruik maken van de bluesyrockinvloeden die we kennen van het oude Whitsnake. In de overgang van rock naar bluesrock vinden we het stevige Straight Shooter en aan het eind van het album 5 O’clock. Een nummer waarvan in de opening een klein beetje Woman From Tokyo van Deep Purple aanwezig schijnt te zijn.
Van daaruit naar de bluesrockkant van Voodoo Circle. Nummers waarvoor het stemgeluid van David Readman uitermate geschikt is. Van Heartbreaking Woman tot het snellere Devil Takes Me Down en mijn favoriet van het album: Watch And Wait (I Got My Eye On You).
In Watch And Wait komt alles nog een keer helemaal prachtig naar voren. De sfeer van het nummer grijpt in mijn herinnering terug naar de klassieker Still Of The Night van Whitensnake. Watch And Wait kent eenzelfde sfeer, maar is geen kopie. Het nummer duurt ruim zes minuten, maar het stemgeluid van Readman hypnotiseert en Alex Beyrodt weet met zijn gitaarspel zelfs een ijsblok te beroeren zonder overheersend de aandacht op te vragen.
Bij Whisky Fingers had ik hoge verwachtingen die ik in een vluchtige eerste luisterbeurt in rook zag opgaan. Ik heb me daarna meerdere malen voor mijn kop geslagen en heb me voorgenomen de primaire ongeconcentreerde vooroordelen voortaan maar achterwege te laten en me te laten leiden door de pracht van de muziek.
Ken je Voodoo Circle al, dan kun je Whisky Fingers moeiteloos aanschaffen. Ben je fan van classic rock, kun je Whisky Fingers moeiteloos aanschaffen en ben je nog niet bekend met het geluid van Voodoo Circle (en zoek je een decembercadeau) dan kun je Whisky Fingers moeiteloos aanschaffen.
Website VOODOO CIRCLE