Cancer Bats – Dynamo (Eindhoven) 02/02/2016

Een band van het formaat van The Cancer Bats in een kleine zaal als The Basement. Ik maak me bij binnenkomst zorgen of dat allemaal wel gaat passen. Natuurlijk was het niet uitverkocht en speelde de band op 2 andere plaatsen in Nederland dit jaar, zoals pas nog in Haarlem. Ik besef me dat het in ieder geval een bijzonder optreden gaat worden.
De eerste band is geen vast onderdeel van hun tour en kwam uit Nederland: Mary Fields. Deze jonge honden nemen niet genoegen met het kleine podium maar lopen geregeld de hele zaal door. Ze vragen het publiek enkele keren wat naar voren te komen. Ik geef daar liever geen gehoor aan omdat ik wil voorkomen een microfoon standaard of gitaar tegen mijn hoofd te krijgen. De muziek is zo toegankelijk voor de gemiddelde punkrocker als de Mount Everest voor Stephen Hawking; op het podium is het chaotisch, bandleden lopen door elkaar heen, jongleren met hun instrumenten, de jazz-invloeden zijn overduidelijk en breken regelmatig in op de meer punky riffjes. De mannen spelen met volle overgave en energie, en de zanger heeft een dijk van een stem. Liam, de frontman van The Cancer Bats geeft zelfs aan het wellicht wat te freaky en spazzy te vinden. Een prestatie op zich. Ik was in ieder geval prettig verrast met hoe de band live klonk. Ik ga ze volgen!
Na dit grote experiment is het de beurt voor wat meer standaard metal in de vorm van Lord Dying uit Portland, Oregon. Baarden, lange haren en een gruizige sound vergelijkbaar met Down of Mastodon met wat death metal invloeden. Zeker geen punkrock act, en daarom zo vermakelijk tussen de twee andere acts in. Niet verrassend, wel sterk gespeeld.
De hoofdact, The Cancer Bats zien duidelijk de lol in van het spelen in een kleine zaal. Ze hebben het voorprogramma ook vanuit hun hoekje in de zaal gevolgd met veel zichtbaar plezier. Die lol is besmettelijk want gelijk bij hun eerste nummer gaat de zaal volledig los. Ze hoeven dan ook niemand te vragen wat verder naar voren te komen want de mosh pit is explosief en vol.
Zonder veel geleuter spelen de mannen uit Canada hun beste nummers, met natuurlijk Sattelites en Sabotage als laatste uitsmijters en grootste hits. Hun perfecte mix van punk en metal zweept het publiek op tot een mooie circle pit en zelfs achter de bar kan men niet stilstaan op hun energieke sound.
Tussendoor vraagt Liam nog de aandacht voor hun inzamelingsactie tegen kanker waarbij hij belooft zijn haar af te scheren als de inzameling voldoende is geweest. Waren wij de laatsten die hem met lange haren hebben gezien? Echt een bijzonder optreden dus.
Een toegift komt er niet, maar dat is ook niet nodig. Het publiek heeft gekregen waar ze voor kwam.
Drie totaal verschillende bands, een prima combinatie en een onvergetelijke avond in een achteraf perfect zaaltje.