Infinite Spectrum – Haunter Of The Dark

De progressieve metal van het Amerikaanse Infinite Spectrum komt met Haunter Of The Dark de oceaan over. Toen bassist Alex Repetti en gitarist Alex Raykin besloten om een band te beginnen deelden ze een gezamenlijke passie. Zanger Will Severin sloot zich na jaren aan bij de band en het debuutalbum was een feit. Voor Haunter Of The Dark kwamen daar drummer Greg Schwab en toetseniste Katie Pachnos bij om de boel naar een hoger niveau te tillen. Dat is ten dele gelukt.
Het album begint vrij sterk met de prologue: Providence Winter 1934 met daaropvolgend Federal Hill. Het geluid is doorspekt met de nodige folkinvloeden die wat weg heeft van het geluid waar Arjen Lucassen patent op lijkt te hebben. Daarnaast ligt een vergelijking met het oude geluid van Marillion om de hoek. Dat komt (denk ik) mede door de keyboards van Katie. Helaas is de productie vrij dun en word ik niet weggeblazen door het complete geluid. Via het nummer The Calling komen we uit bij het achttien minuten durende epos The Church. Dat is me daar echt te lang. Lag de muzikale basis eerder nog sterk aan de oppervlakte. In The Church hebben we meer te maken met een verhaal met daarbij een muzikale achtergrond. Een beetje Jesus Christ Superstarachtig. In de instrumentele gedeeltes ligt een spel met veel maatsoorten, keyboards en gitaar wat dan wel weer voor wat opwinding kan zorgen.
Die opwinding komt later op het album in 2:12 AM sterker naar voren. Dit nummer staat stevig(er) op de benen en kent tevens mooie ritmewisselingen. Daarbij is het geluid een stuk strakker en laat zanger Will Severin horen meer in zijn mars te hebben dan ik voorheen heb gehoord. Vooral de combinatie van het stevige drumwerk met de keyboard- en gitaarsolo’s is sterk en ergens komt het in de buurt van Symphony X.
Sereniteit vinden we terug in The Stranger Things I’ve Learned waarin de tweede stem in de refreinen een extra diepte creëert. Met Fear  is het goed toeven, terwijl titelnummer Haunter Of The Dark net niet overtuigend klinkt en lekker loopt.
Infinite Spectrum laat met Haunter Of The Dark een album achter dat een aantal sterke kanten heeft, maar over de hele linie niet overtuigt. Wanneer de band juist de sterke kanten kan laten floreren, zou een volgend album meer tot de verbeelding spreken. Aangezien ze op dit album laten horen dat het er in zit, moet dat toch tot de mogelijkheden behoren.