Lordi – Monstereophonic (Theaterror vs. Demonarchy)

Twee jaar na het uitkomen van Scare Force One, trakteert Lordi de mensheid weer op een gloednieuwe plaat. Wat gaat de tijd toch hard als ik me bedenk, dat het alweer tien jaar geleden is dat ik met deze band kennismaakte. Deze cd belooft niet één, maar twee kanten van band te laten horen. Laat ik me dan maar wanen in een theater en inbeelden dat de gordijnen opengaan voor een nieuw theaterstuk, getiteld  Monstereophonic  (Theaterror vs. Demonarchy).
Kant A, genaamd Theaterror, bevat zes typische Lordi nummers. Na de introtape trapt Lordi af met   Let’s go Slaughter He-man (I Wanna Be The Beast Man In The Masters Of The Universe). Het nummer is leuk en geeft meteen het startschot voor de cd. Feitje over het nummer is  dat uw recensent geen idee had wie He-Man eigenlijk was. Het blijkt dus een actiefiguur te zijn uit de jaren 80. Zo leert iedereen toch weer iets. Voor single Hug You Hardcore werd een, beschaafd gezegd, aparte videoclip voor opgenomen. Zowel de videoclip als het nummer zelf krijgen ook verdeelde reacties. Persoonlijk vind ik het nummer wel gaaf, maar de video is toch niet de Lordi die ik ken van de video’s met ondermeer zombies, monsters of ander gespuis. Laten we het erop houden dat je ervan houdt of niet.
Ondertussen is de cd niet stil blijven staan en zijn we bij de Opening Scene van kant B beland. Deze kant zou een moderne kant van Lordi laten horen. Hier is geen woord van gelogen. Demonarchy is het eerste nummer en schudt je meteen wakker met stevige gitaarriffs en beukende drums. Opvallend zijn de lengtes van nummers, die gemiddeld vijfenhalve minuut duren, in tegenstelling tot andere Lordi nummers. Pluspunt is dat er nu wel langer van Lordi genoten kan worden en dat gebeurt ook met volle teugen. Nummers als Break Of Dawn en Heaven Sent Hell On Earth hebben dan wel een moderner kantje, maar dit dan verwerkt met die typische Lordi nummers. And The Zombie Says is voor mij de gedoodverfde winnaar van deze cd. Wat een gaaf nummer is dit. De gitaarriffs , de drums, de keyboardpartijen werkelijk alles klopt aan dit nummer. Vrij rustig komt er dan ook een einde aan de cd, in de vorm van het nummer The Night The Monsters Died.
Het blijft toch raar, hoe sommige bands op een bepaalde manier met je als persoon verbonden zijn. Het winnen van het Eurovisie Songfestival heeft daar slechts een startsein voor gegeven. Lordi laat horen dat het nog altijd een gevestigde waarde in heavy metal (en mijn cd kast) is. Een aanrader voor iedereen!