A Sense Of Gravity – Dat is ook een kwaliteit die we verder hopen uit te bouwen op de volgende albums.

Eén van de meest bijzondere albums van 2016 is Atrament. Een zeer intensief album van A Sense Of Gravity uit Seattle. Op Atrament worden de uitersten van het metalgenre uitgebreid verkend en dat heeft geresulteerd in een energiek en heftig album dat na een aantal luisterbeurten zijn schoonheid pas echt prijs gaat geven. Gitarist Brendon Williams maakt even tijd vrij om een aantal vragen voor Rockportaal te beantwoorden.
A Sense Of Gravity is opgericht in 2011. Wat was de voornaamste reden om een band te beginnen?
Brendon: In 2011 was ik ongeveer halverwege mijn studie en had eigenlijk sinds het voortgezet onderwijs geen metalmuziek meer gespeeld of zelfs geschreven. In die tijd luisterde ik wel regelmatig naar verschillende metalbands. Ondertussen vulde ik mijn tijd wel met het schrijven van wat jazzmuziek, wat fusion, klassiek en nog meer verschillende stijlen en maakte van al deze stijlen mijn eigen mengsel. Ik kreeg toen ook weer de behoefte om in een band te spelen. Mijn doel was in de eerste plaats om polyritmische grooves, technische riffs, jazz/fusion en diverse muziekstijlen te vermengen met elkaar. Met daarin geweldige solo’s, misschien zelfs wat klassieke progelementen en verschillende vormen van zang. Zang die het bereik van deathmetal tot powermetal zou omvatten. Het is nogal een flinke lijst, maar ik heb sterk het gevoel dat ik al deze elementen succesvol weet te vertalen in de muziek van A Sense Of Gravity.
In 2014 brachten jullie het debuutalbum Travail uit. Wat heeft het jullie opgeleverd?
Brendon: Travail zorgde ervoor dat mensen notie van ons kregen en dat mensen over de band gingen praten. Het trok wereldwijd een enthousiaste fanbase aan. Iets waar we tot dusver nog geen ervaring mee hadden. Daarnaast was Travail het album waarmee we als band het geluid van A Sense Of Gravity konden tonen.
Hoe zou je zelf de muziek van A Sense Of Gravity willen omschrijven?
Brendon: We houden ervan om het gewoon simpel te houden en onszelf te scharen onder de progressieve metal. Helaas wordt het begrip progressieve metal nogal makkelijk gebruikt tegenwoordig, maar ik kan even niets anders bedenken zonder te komen tot een zeer lange gedetailleerde omschrijving die ons geluid zou definiëren of misschien zelfs een term te bedenken.
Is er nog wel een verschil tussen het geluid op Travail en het nieuwe album Atrament?
Brendon: Het grootste verschil tussen beide albums is het feit dat we een nieuwe schrijver in de gelederen hebben: gitarist en componist Morgan Wick. Ik heb voor beide albums ongeveer de helft geschreven, maar bij Travail was de andere schrijver David McDaniel. David en Morgan hebben een heel verschillende manier van schrijven. Ze hebben wel beiden een voorliefde voor snelle en furieuze gitaar gedreven composities.
Voor mij is het moeilijk om jullie muziek te vergelijke met andere bands. Op welke manier zijn jullie beïnvloed door andere bands?
Brendon: Natuurlijk zijn wij, net als anderen, beïnvloed door andere bands. Maar we gaan toch verder dan de elementen uit het geluid van andere bands in te passen. We proberen de favorieten elementen die ons aanspreken van de bands die we in de loop van de jaren hebben beluisterd verder uit te werken en te integreren in ons eigen geluid (tenminste dat hopen we). Bands die ons erg aanspreken zijn: Extol, Pain of Salvation, Haken, Leprous, Tigran Hamasyan, Martyr, Panzerballett, Opeth, Enslaved, Gorod, Wintersun, Eberhard Weber, The Faceless, Dan Swanö, Symphony X, Alex Argento, Ralph Towner, John Williams, Bernard Herrmann.
In mijn review op de site noem ik jullie muziek erg theatraal. Is dat ook zo bedoeld?
Brendon: Hoewel we als bands niet specifiek bij elkaar hebben gezeten en gediscussieerd over deze term, houden we ervan om muziek te schrijven met veel hoogte- en dieptepunten, met positiviteit en negativiteit, met schoonheid en brutaliteit en dat alles in een goede flow om te komen tot een goed verhaal. Daar bovenop horen we graag wat orkestrale elementen, gecombineerd met terugkerende thema’s. Misschien geeft dat een cinematisch gevoel. Dus ja. We gaan wel degelijk voor een theatraal gevoel. Dat is ook een kwaliteit die we verder hopen uit te bouwen op de volgende albums.
De titel van jullie nieuwe album is Atrament. Waarom kozen jullie specifiek voor deze titel? In Nederland werd het gebruikt in de middeleeuwen als definitie van inkt.
Brendon: We hebben voor deze titel gekozen omdat het heel goed weergeeft wat we tekstueel met het album hebben willen zeggen. Alle teksten (geschreven door onze zanger C.J. Jenkins) zijn geschreven vanuit het perspectief  van een man die zijn frustraties over de wereld, over de maatschappij en zijn eigen persoonlijke ervaringen aan het ventileren is. Dus het woord Atrament (inkt, zoals je het beschreef) is simpelweg refererend aan de inkt dat hij gebruikt voor het schrijven van deze woorden. Het woord Atrament komt trouwens van het Latijnse woord ‘atramentum’. Het woord komt dus niet alleen voor in het oud-Nederlands, maar ook in het oud-Engels, en tegenwoordig ook nog in het Pools en het Slovaaks.
Voor het album hebben jullie het voor elkaar gekregen om Wilbert Roget fluit te laten spelen. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?
Brendon: Zelf werk is ook als componist voor videogames en andere vormen van media (films, advertenties..enz) en Wilbert Roget is een video game-componist (bekend van Lara Croft and the Temple of Osiris, Star Wars: The Old Republic en meer). Ik ken hem van de game-community in Seattle. Hij is toevallig ook een groot fluitist en toen we een fluitist zochten voor het nummer Drowning In The Ink besloten we om hem daarvoor te vragen.
Er is trouwens een dunne lijn te trekken tussen een gek en een genie. Hoe reageer je wanneer ik zeg dat dit het overkoepelende idee is dat ik heb bij het beluisteren van Atrament?
Brendon: We houden ervan !!. We hopen altijd at onze muziek aan de ene kant prettig en fantastisch is om te horen, maar aan de andere kant ook uitdagend en dubbellaags dat ervoor zorgt dat je het meermalen moet horen. We kunnen ons voorstellen dat mensen daarom wat onzeker zijn wanneer ze onze muziek voor de eerste keer horen en we ons afvragen welke kant de muziek op ‘zal vallen’. We hebben een overkoepelend geluid wat waarschijnlijk het resultaat is van de commentaren van de ‘gek’. We kunnnen daar wel mee leven !
Gitarist Morgan Wick kwam in 2025 bij de band. We hebben dat eerder al genoemd. Op welke manier heeft hij het geluid van de band toch beïnvloed of Atrament?
Brendon: Morgan heeft het totale geluid flink beïnvloed sinds hij de helft van de muziek schreef. Hij paste perfect omdat hij behalve een fantastische gitarist ook goed in staat is om de zeer uitdagende stukken van David op Travail te spel;en. Morgan heeft daarbij eenzelfde manier van schrijven als ik. We houden er allebei van om te experimenteren tijdens het schrijven, om nieuwe ideeën uit te proberen, technische riffs, polyritmische stukken en soms wat jazz-harmonie. Maar we houden er ook allebei van om deze ideeën te combineren met memorabele melodieën en meer recht-toe-recht-aan-stukken. Er zijn op het album een aantal composities die we samen hebben geschreven. Zelf heb ik nog een aantal composities alleen geschreven en het zou je misschien opgevallen zijn welke composities Morgan alleen heeft geschreven voor Atrament: Reclusive Peace, Artificially Ever After, Shadowed Lines, and Manic Void (wat weer één van mijn favoriete nummers is).
Jullie zijn beiden gitarist. Is er nog een speciale rolverdeling?
Brendon: we spelen allebei de rhythm gitaar en de leadpartijen. Morgan is meer onze ‘shred God’ in de band en neemt de meer uitdagende leadpartijen voor zijn rekening. Over het algemeen genomen speelt Morgan de linker rhythmgitaar en ik de rechter. En, je hebt hem niet genoemd, maar onze toetsenist Brandon Morris speelt geregeld ook gitaar in de band van tijd tot tijd. Hij speelt de geweldige gitaarsolo in The Projectionist en Promised None.
Zanger C.J. Jenkins geeft A Sense Of Gravity ook een bijzonder geluid. Worden de composities geschreven rond zijn stem of is het andersom?
Brendon: Eigenlijk gebeurt het op beide manieren. Het hangt van het nummer af. Soms is er eerst een melodie en dan wordt bekeken op welke manier de stem van C.J. het beste past. Meestal wijn de nummers eerst geschreven om daarna te bepalen wat we er verder mee doen. Over het algemeen schrijven we op een manier dat genoeg ruimte laat voor C.J.’s stem en voor een goed refrein.
Tot slot moet ik nog even vermelden dat het artwork voor het album heel erg mooi is. Op welke manier is het artwork representatief voor het album?
Brendon: Dank je wel. We zijn het erover eens dat de cover van Ryohei Hase heel mooi is en we zijn heel blij hoe het uit heeft gepakt op de cd’s en het vinyl. Zoals ik al eerder zei, zijn de teksten op het album geschreven vanuit het perspectief van een man die zijn frustraties op de maatschappij opschrijft. De cover geeft eigenlijk deze man weer en de klauwen representeren simultaan hieraan de ‘innerlijke duivels’ die hem dwingen om te schrijven en de krachten waartegen hij vecht terwijl hij schrijft.
Dank je wel Brendon. Ik wens je alle succes voor de toekomt.
Brendon: Jij ook bedankt dat we in de gelegenheid mochten zijn om dit interview te doen.