Jeff Healey – Holding On (A Heal My Soul Companion)

Vorig jaar verscheen er ter gelegenheid van wat Jeff Healey’s vijftigste verjaardag zou zijn een verrassend coherent restjesalbum, Heal My Soul. Onlangs verscheen er nóg een album, Holding On, met als ondertitel A Heal My Soul Companion.
Er staan vijf nummers op die zijn aangeduid als Heal My Soul outtakes. Qua lengte hadden ze er nog best bijgekund op dat album. Wat de reden is dat ze afzonderlijk zijn uitgebracht is mij niet duidelijk. Er is in elk geval weinig mis met die nummers. “Love Takes Time” is een typische up-tempo Healey-bluesrocker, misschien niet verassend maar wel een degelijke track. En eigenlijk geldt dat voor vier van de vijf nieuwe tracks. Sterker nog: als je iemand Healey’s stijl wil laten horen, heb je met “Love Takes Time”, “Every Other Guy”, “Dancing With The Monsters” en “All That I Believe” een prima samenvatting. “Dancing With The Monsters” vind ik daarvan de leukste. “CNIBlues” is instrumentale blues van een minuutje, die niet meer dan een curiositeit is.
Die vijf studiotracks zijn aangevuld met een concert uit 1999 in Oslo. Met bekende tracks als “My Little Girl”, “I Think I Love You Too Much” (door Dire Straits’ Mark Knopfler voor Healey geschreven) en “See The Light”. Het zijn echter vooral covers. Onder andere “Dust My Broom” (Robert Johnson), “Stuck In The Middle With You” (Steelers Wheel) en “Yer Blues (The Beatles) komen voorbij. Healey speelde sowieso heel wat covers, maar hij wist ze wel eigen te maken. Luister eens naar “Dust My Broom”. Een bijna doodgecoverde track zit hier vol energie. Twee songs werden voor de allereerste keer gespeeld en zouden pas het jaar na dit concert verschijnen op het laatste Jeff Healey Band-album Get Me Some: het titelnummer en “Macon Georgia Blue”.
Het livemateriaal dat postuum verscheen was niet altijd even goed. De band achter Healey is sowieso vooral heel functioneel geweest en dat is ook hier het geval. Het gaat om het spel van Healey en niets meer. Hij soleert zich bij dit concert een slag in de rondte en lijkt tegelijkertijd heel ontspannen en goedgeluimd. Perfect is het allemaal niet, energiek des te meer. Het maakt dat deze liveopnamen tot de betere mogen worden gerekend die er van Healey zijn uitgekomen.
Zo krijgen we er in een jaar tijd twee fijne releases bij die de nagedachtenis hoog houden van een gitarist waar we veel te kort van hebben kunnen genieten.

Jeff Healey website