The Ossuary – Post Mortem Blues

Stevige klassieke hardrock uit Italië, zwaar leunend op de vroege jaren zeventig rock.
Eind 2014 wordt de band in Bari opgericht. De band bestaat uit zanger Stefano Fiore, gitarist Domenico Mele, bassist Dario DeFalco en drummer Max Marzocca. Dankzij het uitbrengen van enkele promo’s weet de band de aandacht te trekken van zowel platenmaatschappijen als van doom en hardrock fans.  Tekstueel is het een duister album, vervloekingen, heksen en begraafplaatsen nemen een belangrijke plaats in. De nummers leunen op een solide bas- en drumpartij. De stijl is inderdaad een mengeling van doom en klassieke hardrock, een soort Deep Purple meets Black Sabbath. In de bijgeleverde info staat het inderdaad geschreven, op dit album zijn invloeden van Black Sabbath, Wishbone Ash, Thin Lizzy, Iron Maiden en Rainbow prominent aanwezig.
Black Curse is het openingsnummer van het album, gevolgd door Witch Fire. Black Curse is een donker, zwaar en traag nummer. Witch Fire gooit er daarna wat meer tempo in. Post Mortem Blues heeft een zeer herkenbare gitaar riff in zich, alsmede een lekkere uptempo melodie. Het langste nummer van de tien titels is het negen minuten durende Evil Churns, een wat trager nummer waarin lekkere lange instrumentale stukken zitten. Het album is met veertig minuten wat aan de korte kant. De nummers variëren onderling meer dan voldoende om de aandacht en de interesse te houden tijdens het luisteren. De stem van Fiore is zeer aangenaam om naar te luisteren, en ook de gitaar solo’s van Mele zijn op strategische plekken in de nummers gemixt.
Dit album is het debuutalbum van de band, maar het geheel klinkt als een goed geoliede machine die al jaren meedraait.