Mallory – Sonora RF Part II

De Franse band Mallory bracht zopas het album Sonora RF Part II uit, een vervolg op Sonora RF Part I uit 2016. Toen al was duidelijk dat er een vervolg zou komen op het conceptalbum van de Parijzenaren. Mogelijk volgen er aansluitend nog twee albums. Deze keer draait het album blijkbaar opnieuw rond de mistroostige verhalen die je kan opvangen in de Sonora-gevangenis in Mexico, ook al het thema van het vorige album. Maar ook zonder dat je het concept in je achterhoofd houdt, is dit prima duister luistervoer.
 
Mallory brengt degelijke oldschool classic rock en bluesrock in de lijn van The Doors en Led Zeppelin. Vooral de zanger geeft er een donkere grunge-draai aan (op Riot) en ook het mengen van Engelse en Franse lyrics geeft dit album een nineties-vibe, een beetje naar de meertaligheid van die andere Franse band Mano Negra, al komen ze op Cheveux Noirs aardig in de buurt. Zo veelzijdig of avontuurlijk als Mano Negra is Mallory niet, maar voor Nederlanders zijn Franse rock en Engels met een licht accent sowieso toch al wat exotisch.
 
Een aantal nummers hebben een beetje een stoner-feel, maar de band wil zich duidelijk niet op één stijl laten vastpinnen en zwemt op dit album tussen alle genres in. Als ze voor de blues gaan klinken ze als de Euroblues van Arno, zoals op Plan B. Gaan ze voor de metal, dan komen ze in de buurt van een trage Anathema. Zo breed is hun spectrum.
 
Niet elk nummer is degelijk, maar er zijn ook een paar uitblinkers: het uitgesponnen Vertige en het bluesy-bijtende Dilemma. Twee pareltjes die geen enkele rock-fan onberoerd zullen laten. De eerste, Vertige, leunt nog het meest op Led Zeppelin, terwijl de tweede een potige versie is van de Black Crowes. Als elk van de volgende albums van Mallory nog maar twee dergelijke hoogtepunten heeft, kijken wij er al naar uit.
 
https://www.youtube.com/watch?v=gp-rkxYMWdU
 
https://www.youtube.com/watch?v=qLlmQqpgQp4
 
https://www.youtube.com/watch?v=GO2yD8c-6uY