Ferocious Dog – The Red Album

Ze hebben dezelfde maatschappelijke opvattingen als Robin Hood, het politieke geweten van Che Guevara en de strijdbaarheid van The Clash. Muzikaal zijn ze naar eigen zeggen beïnvloed door de Levellers, Stone Roses, The Dubliners, Rage Against The Machine, The Pogues, Dropkick Murphys, Bob Marley en The Specials. Maar dat hoor je niet allemaal terug op The Red Album, het alweer derde album van de Keltische folkpunkrockgroep Ferocious Dog.
 
De band uit Nottingham werpt een kritische blik op de politieke en sociale misstanden en deelt het ongenoegen daarover in bevlogen muziek en songteksten. In de UK is Ferocious Dog na jarenlang  touren een gevestigde naam in het clubcircuit en op festivals. Ook Nederland heeft de band ferm in de armen gesloten, waardoor de band deze maand voor de vierde keer in slechts één jaar tijd weer terugkomt voor vier clubshows (16 november in Nijmegen, 17 november in Rotterdam, 18 november in Den Bosch en 19 november in Amsterdam).
 
Op The Red Album brengt de Britse band een geëngageerde  boodschap. Een beetje als antwoord op de veelgehoorde klacht van muziekliefhebbers en muziekcritici dat bands vandaag de dag geen inhoud meer hebben. Openingstrack Black Gold ligt muzikaal in het verlengde van de Levellers, maar met meer nadruk op de teksten dan op de muziek. Ook American Dream en Spin zijn leuke folkpunk met veel ruimte viool, thin whistle en zelfs banjo.
 
Black Leg Miner is een geval apart. Het is een bewerking van een volkslied uit de negentiende eeuw dat oproept tot fysiek geweld (en zelfs moord) tegen stakingsbrekers. Ondanks de foute tekst werd het nummer reeds eerder gebracht door o.m. Steeleye Span, Richard Thompson en Angelic Upstarts. Met zo’n nummer scoort Ferocious Dog natuurlijk makkelijk bij de eigen achterban, maar het blijft controversieel.
 
Black Leg Miner is dan toch eerder een uitschuiver, want de eigen songteksten zijn minstens zo militant en opruiend, zonder het negatieve. Muzikaal moet Ferocious Dog toch onderdoen voor hun helden van The Pogues en de Levellers. Vooral het drummen is nogal eenzijdig beperkt tot heel eenvoudige punkritmes en de bas zit veel te ver weg in de geluidsmix. Als je het hele album beluistert zijn een aantal tracks inwisselbaar, maar dat kan de pret en de furie niet stoppen.
 
De echte uitschieters op The Red Album zijn A Place I Want To Be en Johnny I Hardly Knew Ya. Dat laatste is een anti-oorlogslied, net als Black Leg Miner uit de negentiende eeuw, dat eerder al uitgebracht werd door de Dropkick Murphys.
 
Afsluiter Class War begint met een arty intro om dan via een stuk reggae naar furieuze punk en weer terug naar folky reggae te reizen. Meer van dergelijke muzikaal-intrigerende tracks kunnen Ferocious Dog een eigen gezicht geven.