Het klokgebouw te Eindhoven staat zaterdag 18 november in het teken van het indoor festival Helldorado. Helldorado met als subtitle “the Rock ‘n Roll Freak Show”, deze titel laat weinig aan de verbeelding over en de verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen na alle vooraankondigingen. Het vernieuwende festival wat zijn eerste editie beleefd is ontstaan toen de band Peter Pan Speedrock vorig jaar de handdoek in de ring gooide. Dit was ook meteen het einde van het uiterst succesvolle Speedfest Festival wat door de heren van PPS werd georganiseerd. Frontman van Peter Pan Speedrock Peter “Pedro” van Elderen trok na de breuk zijn eigen plan en ging om tafel met The Event Warehouse. Uit de hogehoed is een nieuw 1 daags festival getoverd waarbij het visuele aspect naast de muziek een grote rol moest spelen, nou dat is gelukt. Buiten is het visuele aspect al meteen zichtbaar bij de entree waar je wordt getrakteerd op een pyro die om de aantal minuten een vuurbal de lucht in blaast. Bij binnenkomst kan je kiezen uit 3 podia (Lion Stage, Tarantula Stage en Cobra the mainstage) waar rock ‘n roll door de speakers knalt. Ook comedy heeft met de Cockroach Comedy Chapel naast de muziek een plek gekregen in de oude rookruimte van het gebouw. De gekozen stijl en relaxte sfeer van het festival ademen rock ‘n roll in combinatie met circus en kermis van vroeger, het geeft een gevoel van thuis komen. Er was zoveel te zien en dat was ook juist de opzet. Worstelaars, pikant geklede dames, vuurspuwers, messenwerpers, slangen en zelfs een levende jukebox in de vorm van one man band Woody met gitaar, je komt ze allemaal tegen.
De eer om het festival te openen is aan de uit Texas afkomstige band Duel.
Het is altijd lastig om een festival te openen als de zaal nog maar mondjesmaat is gevuld maar deze Amerikaanse stoner band laat zien dat ze het aanwezige publiek zeker kunnen boeien en zetten een gedegen set neer.
De opener op de Tarantula stage heeft duidelijk minder last van een matige 
opkomst. Komatsu speelt in Eindhoven dan ook een thuiswedstrijd, en een goed gevulde zaal is daarvan het gevolg. Eerlijkheid moet wel bekennen dat de capaciteit van deze zaal een stuk minder groot is dan de andere twee zalen, maar dat mag de pret niet drukken. De band oogt ontspannen en geniet zienderogen. De stoner en sludge worden opgediend en als hapklare brokken naar binnen gewerkt.
Voor de Lion stage is een grote worstelring opgebouwd waar later The Rock ‘n Roll Wrestling Bash zal plaatsvinden, maar eerst is het tijd voor 2 andere acts in deze ring. Stop een Duitser in een worstelring en laat hem op een orgeltje foute covers spelen en je hebt het publiek zo opgewarmd. Mambo Kurt is zo’n Duitser in pak die menig festival onveilig maakt. Het ene nummer is nog fouter dan het andere maar hij komt ermee weg. De dame die hij de ring in vraagt om een dansje met hem te wagen is er zo van onderste boven dat ze letterlijk de ring in valt. In de avond doet Mambo Kurt zijn kunstje nog eens dunnetjes over in de Cockroach Comedy Chapel.
Elvis is al een hele tijd niet meer onder ons, maar vandaag is hij compleet met masker herrezen uit de dood bij Helldorado. 
Dead Elvis & his one man grave komt qua stem aardig in de buurt van zijn overleden voorbeeld maar miste naar mate zijn set vorderde toch de flair die de King had om te blijven boeien.
Tyler Bryant, die eerder dit jaar nog te zien was bij de buren in het Blue Collar Hotel heeft de afgelopen 2 jaar niet stil gezeten met zijn band The Shakedown. De talentvolle gitarist en zanger heeft namelijk oa. in het voorprogramma van Guns n’ Roses, AC/DC en Aerosmith gestaan. Dat smaakt uiteraard naar meer. Reden te meer om deze blues en rock op het hoofdpodium neer te zetten. Jammer dat het publiek nog niet in grotere getale aanwezig is om van dit talent te kunnen genieten.
Het eerste echte visuele geweld krijgen we bij de Lion Stage. De Rock ‘N Roll Wrestling Bash gaat de ring gebruiken 
waarvoor deze is neer gezet, worstelen. Dat er een band op het podium staat die de worstelaars voorziet van muziek is voor de meest in het publiek maar bijzaak. De meeste ogen gaan pas goed open als er schaars geklede dames in netkousen de ring betreden. Als deze dames ook nog eens bier gaan voeren aan het mannelijke deel van het publiek kan de dag al niet meer stuk. Helemaal niet voor de enkeling die ook nog eens een flinke boezem tegen zijn neus gedrukt krijgt. Door dit visuele spektakel missen we helaas Tigre Blanco van frontman Quintijn Lohman.
Kid Congo and the Pink Monkey Birds is zo’n band waar je naar uitkijkt alleen al vanwege de historische achtergrond van een van de bandleden. Als je Kid Congo ziet zou je niet zeggen dat deze vreemde kleine gestalte met groen geschminkt gezicht deel heeft uitgemaakt van de legendarische The Cramps en The Gun Club. De al aardig op leeftijd zijnde frontman Brian Tristan, tegenwoordig beter bekend als Kid Kongo heeft er duidelijk zin in en speelt de rol als weirdo perfect. De sound valt het best te beschrijven als een combinatie van jungle, garagerock. Mede dankzij het voortreffelijke gitaarspel van beide gitaristen kan dit met recht een van de hoogtepunten van de dag worden genoemd.
The Lords of Altamont betreden de Tarantula stage voor een potje experimentele psychadelische punkrock. De 
charismatische frontman die zich verstopt achter zijn grote zonnebril trekt alle aandacht naar zich toe. Druk bewegend om zijn orgel neemt hij de meest acrobatische posities aan om uiteindelijk staand op zijn orgel te belanden. Deze muziek met Britse en blues invloeden maakt bij verschillende mensen lekker de heupen lekker los.
Red Fang uit Portland weet de hoofden en nekspieren op het hoofdpodium goed los te maken. Zelfs een moshpit ontbreekt niet en dan weet je als band dat het goed zit. De strakke stoner die deze vier heren brengen wordt met zoveel plezier gebracht dat het aanstekelijk werkt. Wie de videoclip van hun hit Prehistoric Dog kent weet dat dit kwajongens zijn in lichamen van volwassenen. Muzikaal allemaal dik in orde en Prehistoric Dog als afsluiter spelen, is altijd raak.
De Lion stage heeft The Darkness als afsluiter staan en dat blijkt gezien de volle zaal een goede keuze. De band die vooral 
bekend is om zijn hit a ‘Thing called love’ heeft met zijn flamboyante foute frontman alles in de gelederen om er een dikke show van te maken. Die vette show blijft enigszins uit helaas. Vermakelijk is het wel en de hoge noten worden nog steeds gehaald maar er mist iets. Misschien ook wel doordat het publiek eerder op de dag al de nodige alcoholische versnaperingen heeft gehad.
Onze zuiderburen uit Gent brengen Fifty Foot Combo als afsluiter op de Tarantula stage. Na een break van bijna zes jaar zijn ze weer terug De band staat garant voor energieke vuige, veelal instrumentale garagerock. Een afsluiter die hard wordt geconsumeerd door het wild dansende publiek.
Triggerfinger op het affiche staat garant voor Rock ‘n Roll. Ruben Block heeft 
voor de gelegenheid een nieuw pak aangetrokken en de visuals zijn aangepast tbv de nieuwe plaat die onlangs is uitgekomen. Wie bij deze band misschien denkt aan een vol gepakte grote zaal komt een beetje bedrogen uit, de dag is lang geweest en menig bezoeker heeft de tocht richting het station al gemaakt. Het lijkt de band niet te deren want vol overgave stort Ruben Block zich op het publiek. Verrassend is het allemaal niet maar degelijk, goed en hard is het zeker. Helldorado sluit dan wel niet af met een big bang maar we kunnen rustig concluderen dat dit concept zeker voor herhaling vatbaar is. De opzet, een totaal beleving van een festivalconcept als Helldorado is zeker geslaagd. Een festival waarbij de randprogrammering minstens zo belangrijk is als de muziek zelf. We zijn benieuwd wanneer er een datum zal verschijnen voor een tweede editie. Of die er gaat komen is nog onbekend.
Fotografie www.davevanhout.nl
Helldorado is een lust voor het oor, maar zeker ook voor het oog.
682
vorig bericht