Channel Zero – De Kreun (Kortrijk, België) 16/12/2017

Drie Belgische topbands op één avond. Daarvoor moest je naar de tour van Channel Zero die afgesloten werd in Kortrijk. Channel Zero had zijn nieuwe album voor te stellen en gaf zijn doorgaans toch al iets oudere publiek nog twee relatief jonge bands cadeau die het helemaal gaan maken. Maar ook Channel Zero moet nog lang niet afgeschreven worden.
 
Evil Invaders mochten openen. Een beetje verrassend want internationaal staat deze Belgische band al een stuk verder dan King Hiss dat later zou komen. De speedmetalband uit Aarschot had er duidelijk zin in en gooide als eerste song As Life Slowly Fades in de strijd, een single van hun jongste album Feed Me Violence. De Invaders speelden in De Kreun een heel stuk strakker dan ongeveer een half jaar geleden toen ze één van de openingsbands waren op Alcatraz in dezelfde stad. Misschien komen ze pas op temperatuur als de zon onder is of werden ze op Alcatraz genekt door een onwillige geluidstechnicus, maar in De Kreun was het meteen recht in de roos. Zonder veel bindteksten van zanger Joe volgden meteen Pulses Of Pleasure, Broken Dreams In Isolation en Mental Penitentiary.  Gitarist Max sprong Joe gelukkig nog bij om het publiek tussen de nummers wat op te jutten. Ook een pluim voor drummer Senne. Niet enkel een heel strakke drummer, hij zat ook de hele set met een brede glimlach op de lippen. Je zou bijna denken dat hij daarvoor een pilletje had geslikt. Of het moet zijn dat de energie die de Invaders in hun set steken ook voelbaar teruggegeven werd door het publiek. Tot voorbij de PA gingen de hoofden op en neer en de vuisten in de lucht. Op Feed Me Violence, Oblivion en het aan Lemmy opgedragen Raising Hell ontstond spontaan een circle pit.
 
King Hiss dan. Die brengen een soort desolate, ietwat industriële stonerrock met heel wat metal erdoor. Deze band putte vooral uit hun jongste album Mastosaurus. Zanger Jan Coudron heeft een stem als een klok, maar houdt zich ver weg van de klassieke poses op het podium. Hij sluipt als een katachtig roofdier over de bühne en staart dan met de blik van een bezetene het publiek in. Bij opener La Haine en ook nog bij We Live In Shadows moet het Channel Zero-publiek nog wat wennen aan dit metalen stonerwerk, maar vanaf Serpentagram en Stuck In A Hole komen de mensen al wat los. Bij Snakeskin en Mastosaurus gaan de vuisten in de lucht en wordt er al wat geduwd en getrokken voor het podium. Met goede songs en hard werken kan je dus ook een onbekend publiek voor je winnen. Als King Hiss afsluit met Homeland zou je aan de reactie van het publiek denken dat dit de hoofdact was.
 
Channel Zero kon met zijn jongste album Exit Humanity misschien niet iedereen overtuigen, live staan ze er wel. Het aanwerven van Christophe Depree, stichtend lid van After All, doet daar veel aan. Depree is niet alleen een imposante figuur op het podium, hij speelt zijn partijen zonder constant naar zijn snaren te staren, lipt de teksten mee alsof hij ze zelf geschreven heeft en krijgt met één move het publiek aan het klappen. Maar meer nog dan dat voegt Depree een pak agressie toe aan het geluid van Channel Zero. Bracht Mikey Doling de groove in de band, dan legt Depree daar opnieuw een dikke laag thrash over. En dat weten de fans in Kortrijk te smaken.
 
De setlist is nochtans geen voer voor wie enkel de oude albums kent. In de eerste helft voeren de jongste albums de boventoon, met o.m. Dark Passenger, Ammunition, Hot Summer, Blood Letters, Exit Humanity en Let The Games Begin. Daartussen zit enkel de hit Fool’s Parade als zoethoudertje. Daarna wordt opgebouwd naar een spetterende finale, met Bad To The Bone en Dashboard Devils, de recente single Wish You Well en het heel actuele Refugee. De oudere fans worden in die finale op hun wenken bediend als ze zelf de intro en het refrein van Help mogen inzetten. Ook de tekst van Suck My Energy wordt woord voor woord meegezongen en de kers op de taart is een cover van Reign In Blood van Slayer.  Voor Black Fuel  haalt zanger Franky DSVD vier kinderen (die we zelfs nog geen tieners kunnen noemen) uit het publiek die een eind mogen headbangen. De oudste kan zelfs het refrein van Black Fuel meebrullen.  Een mooier beeld bestaat er niet om te tonen dat Channel Zero nog een toekomst heeft. Mocht iemand daar al aan gewtijfeld hebben.