Statue – Kasper

Statue is een eigenzinnige Belgische instrumentale band met liefst vier gitaristen. Levert dat vuurwerk op of een kakafonie? Vuurwerk, dat al zeker, maar dan toch voor wie ook al Television, Sonic Youth of Fred Firth weet te smaken. En de vier gitaristen lopen elkaar niet in de weg. Soms is de gitaarsound zo vervormd dat je denkt een orgeltje te horen, zoals in de Manu Chao-achtige intro van de afsluitende track R.
 
België heeft een lange traditie van eigenzinnige rockbands en of je nu TC Matic, Evil Superstars, Ugly Papas of Deus noemt, van elk van die bands zit er wel iets in Kasper, het derde album van Statue. Maar er zitten onderhuids ook wat jaren ’80-vibes in de muziek. De opbouw en de wendingen van de vroege prog-rock (Genesis, Emerson, Lake & Palmer) of van Alabama Shakes op Sound & Color, het weerbarstige van Talking Heads, Devo en Ian Dury & The Blockheads en de flow van Krafwerk, Telex en Godley & Creme.
 
Het gaat van licht dansbaar tot voorzichtige noise en  houdt halt bij zowat alles wat je daar tussenin kan bedenken. Kasper is een feestdis voor wie zelf in een bandje zit en al eens graag buiten de lijntjes kleurt.