Lissie – Een interview met een getalenteerd folkrockzangeres

Het vierde album van de Amerikaanse zangeres Lissie is onlangs uitgebracht en tijdens de daarbij behorende toer doet ze ook Amsterdam aan. Donderdagmiddag 12 april, iets na vijf uur doet vriendin en toermanager Mel de deur van Bitterzoet voor mij open. Terwijl we de trap oplopen hoor ik Lissie haar stemoefeningen al doen, terwijl er beneden in de zaal al hard wordt gewerkt om alles op te bouwen. Lissie staakt de oefeningen op het moment dat ik binnenkom en begroet me allerhartelijkst. Aarzelend vraagt ze of ik er bezwaar tergen heb als ze een sigaret opsteekt voordat we ons plaatsen in twee grote, luie stoelen. Na een wat nadere kennismaking, en nadat ze enthousiast mijn meegenomen stroopwafels aangenomen heeft, steken we van wal. Het toegezegde half uur wordt maximaal benut, Lissie is een gezellige prater, en blijft ook praten.
Na jouw eerste release in 2007 duurde het nog bijna vier jaar voordat je jouw eerste volwaardige album uitbracht. Uiteraard geloofde je al die tijd in je eigen kunnen, maar hebben alle positieve reacties je erg verbaasd?
Het gebeurde eigenlijk allemaal in een soort van roes, het was allemaal snel en zo onwerkelijk. Het album werd zelfs goud in Engeland en Noorwegen. Ik had eigenlijk niet goed door wat er gebeurde.
In 2010 speelde je in Londen tijdens het Hardrock Calling festival waar ik ook was. Was dit jouw eerste echte grote optreden buiten de Verenigde Staten?
Nee, er waren meer shows in Engeland. Het optreden op Glastonbury was eerder. Het voelde geweldig om op een zelfde poster te staan als bijvoorbeeld Bruce Springsteen en Bon Jovi. Ik heb Bruce Springsteen zelfs ontmoet! Het is toch wel heel speciaal om je helden te ontmoeten. Ik was toen, en ben nu, groter in Engeland en Noorwegen dan in de Verenigde Staten.
Veel van jouw teksten geven onderdelen prijs uit jouw persoonlijke leven, zoals Daughters en het prachtige tranentrekkende Ojai op het vorige album My Wild West. Wat geeft jou inspiratie bij een nieuw nummer?
Eigenlijk komt de inspiratie van al mijn nummers uit mijn eigen leven hier en nu. De teksten gaan over wat er gebeurt in mijn leven, de liefde, alles. Ik leef geen standaard leven, dus relaties zijn lastig en moeilijk. My Wild West ging echt over mijn leven, het verdriet van een verbroken relatie, het verlaten van een plek waar ik me aan gehecht had. Castles is donkerder, maar gaat ook over hoop. Toen het album af was merkte ik de samenhang tussen de nummers eigenlijk pas op. Er is een nummer Sand, en Castles worden gemaakt van zand. In Boyfriend zing ik over een huis van zand, en zo zijn er meer onderlinge verwijzingen.
Je hebt een zeer groot aantal covers gespeeld, van Led Zeppelin en Fleetwood Mac, en zelfs van One Direction. Heb je nog nagedacht om vanavond in Amsterdam een cover te spelen van Golden Earring’s Radar Love? Artiesten zoals U2 en Metallica gingen je hierin voor.
Ik speel nu met een nieuwe band. Mijn vorige band vond het geweldig om afwijkende covers te spelen. En ik speel graag wat ik leuk vind. Het spelen van een cover is leuk als je er jouw eigen versie van kan en mag maken. Maar Radar Love staat niet op de setlist vanavond, misschien een volgende keer.
Er zijn veel nummers waar je als gastzangeres mee doet. Je verleende je medewerking aan maar liefst vier nummers bij Snow Patrol, een nummer van Robbie Williams en vorig jaar aan een nieuwe versie van I’ve Been Losing You van de Noorse band A-ha. Hoe komt zo’n samenwerking tot stand? Is het bijvoorbeeld zo dat Morten Harket van A-ha jou zelf belt en dan uitnodigt voor een duet?
Eigenlijk gaat het erom wie je kent. Daarnaast wordt mijn management gebeld met verzoeken door mensen die ik af en toe zelf niet eens ken. De nummers bij Snow Patrol en Robbie Williams kwamen tot stand doordat mijn producer nauwe banden met deze artiesten had. De samenwerking met A-ha was speciaal. Een vrouwelijke medewerker van mij heeft connecties met mensen uit het kamp van A-ha, en het feit dat ik enorm populair ben in Noorwergen zorgden ervoor dat ik met één van mijn favoriete bands mocht samenwerken.
In 2015 verhuisde je naar Iowa na een lange verblijfsperiode in Ojai, Californië. Het nummer Ojai was prachtig en zo intens verdrietig. Je voelde jouw pijn in het nummer. Hoe ziet jouw leven er vandaag de dag uit? Het nieuwe album klinkt alsof je eindelijk je rust hebt gevonden, het klinkt als een album van een tevreden persoon.
Ik ben zeker een opgewekter, blijer persoon. Ik heb mijn huis opgeknapt, ik verbouw nu mijn eigen groente. Ik ben nu eigen baas en dus bepaal ik mijn eigen tijdschema. Nu kan ik ook meer tijd in en rond huis doorbrengen. (lachend) Ik heb mezelf leren breien en heb zelfs al een paar sokken gemaakt, best moeilijk. Ik heb tijd gekregen om na te denken, onder andere over mijn mislukte relaties en meer. Er was geen druk, geen haast.
Vanavond speel je in een kleine zaal (Bitterzoet, Amsterdam), is dat een bewuste keuze die je maakt? Zijn kleinere zalen de beste plek om naar jouw nummers te luisteren?
Ik had grotere zalen kunnen vullen, maar de keuze voor een kleinere zaal is bewust. Ik wil dat elk optreden speciaal is. Aan de andere kant is er dan wel de zakelijke kant. Doe ik dit goed, is dit een goede beslissing? Het is duur om een maand in Europa te toeren met een band. Er zijn acht personen mee, die allemaal betaald moeten worden. Het is hard werken en veel tijd om rond te kijken is er niet. Maar ik doe wat ik het leukst vind, en dat vind ik belangrijk.
Ten slotte, wat gaat de toekomst brengen voor jou en voor de fans van Lissie?
(lachend) Ik wil beter leren breien. Ik wil zelfonderhoudend zijn, dus ik moet leren hoe ik groente verbouw. Daarnaast wil ik meer dieren bij mijn huis en ik wil een relatie. Ik wil ALLES!. Mijn muzikale carrière moet leuk blijven, dus ik moet een goede balans zien de vinden tussen de werkzaamheden in en rond het huis. En daar tussendoor kan ik dan nieuwe nummers schrijven en opnemen.
Ik heb nog wel een primeur voor, je bent de eerste waaraan ik nu vertel dat ik plannen heb voor een piano-ballad album. Ik loop al een tijdje rond met dit idee, en ik weet nog niet zeker of het er echt van gaat komen. Ik wil dan wat nummers opnieuw opnemen en enkele nieuwe nummers toevoegen, maar of dit allemaal door gaat? Wie weet.
Fotografie: Yvon Eikelenboom