Amorphis – Queen Of Time

Langzaamaan kan niemand meer om het Finse Amorphis heen. Ze hebben in de afgelopen 24 jaar wel aangetoond dat ze met hun mix van (Finse) folklore, metal en rock toonaangevend zijn. Met de Kalevala als uitgangspunt heeft Amorphis onafgebroken sterke albums afgeleverd waarin melancholie, gevoel en kracht in een precair evenwicht aan de wereld worden gepresenteerd. Daar heeft zanger Tomi Joutsen zeker zijn aandeel in. Hij weet op zijn eigen manier de teksten van Pekka Kainulainen trefzeker te vertalen. Voor Queen Of Time heeft Amorphis hulp gekregen van niemand minder dan Chrigel Glanzmann (Eluveitie), Albert Kuvezin, Jorgen Munkeby en Anneke van Giersbergen. Daarnaast zijn ze grenzen gaan verleggen door op dit album gebruik te maken van een orkest en koor.
Wederom heeft de band gebruik gemaakt van Jens Bogren. Hij bleek al eerder, maar zeker op het het nieuwe album, dé katalysator waardoor Amorphis zich sterk wist te ontwikkelen. In slechts drie maanden is het album opgenomen en dat kwam mede door de terugkeer van bassist Olli-Pekka Laine die de plaats van Niclas Etelävuori in heeft genomen, nadat hij na 17 jaar besloot om Amorphis te verlaten.
Uiteindelijk natuurlijk een heleboel woorden en namen, maar het gaat om de muziek en in dat opzicht is Amorphis erin geslaagd om zichzelf minstens te overtreffen. Alle composities op Queen Of Time zijn gezegend met een sterke melodie die aangevuld worden met het veelzijdige en sterke stemgeluid van Tomi. De opbouw van de composities is nagenoeg overal hetzelfde. Een intro wordt steevast gevolgd door de basismelodie. Daarna ontwikkelt iedere compositie zich op zijn eigen manier met behoud van de sterke punten van Amorphis.
Toch is Queen Of Time niet een zoveelste Amorphisalbum, zoals we dat gewend zijn van de band. Juist die kleine eerdergenoemde accenten en kleine veranderingen maken van Queen Of Time een vertrouwd doch fris album.
Message In The Amber heeft een wat Oosters tintje meegekregen. Met bijna zeven minuten op de klok is het wel een lange compositie en gaandeweg krijgt de herhaling een beetje de overhand. De laatste twee minuten hadden gerust achterwege mogen blijven.
Ik weet niet wat het is, maar daarna komt er werkelijk een blok om uitgebreid van te genieten. Daughter Of Hate heeft een wat afwijkend drumritme en de afwisseling tussen sferische melodieën en krachtige fragmenten is treffend. Het gebruik van koorzang, een stuk gesproken tekst in het Fins en het gebruik van de saxofoon bieden een mooie afwisseling in het vertrouwde geluid van Amorphis. Dat gebruik van engelenzang krijgt in The Golden Elk een vervolg. Hier is het ook de toevoeging van orkestrale elementen die opvallen. Opvallend is wel dat het orkest heel natuurlijk is ingebouwd in het totale Amorphisgeluid. Daarbij is het refrein zeer treffend en kent een vol en krachtig karakter om uiteindelijk via een akoestisch intermezzo met ragfijne achtergrondzang terug te komen bij het bombastische einde. Een topmoment op Queen Of Time. Met The Wrong Direction gaan de Finnen onverminderd door . De staccatozang in Heart Of The Giant inspireert en ook in We Accursed wordt het beproefde recept nogmaals uitgevoerd.
De toevoeging van kleine accenten was al aanwezig op het album en ook in Grain Of Sand zijn er wat speldenprikjes hiervan te horen. Het Oosterse karakter in de melodie is niet geheel nieuw maar de a-ritmische riffs geven het geheel een wat progressief karakter, wat weer een nieuw licht op het gehele album biedt.
Het duet met Anneke van Giersbergen krijgt vorm in Amongst Stars. Anneke is een veelgevraagde zangeres en je kunt momenteel niet om haar heen. Sommigen zullen er niet genoeg van krijgen en anderen hebben haar misschien wel genoeg gehoord. Amongst Stars is gewoon een gemakkelijke compositie waarin haar stem goed bij het gitaargeluid én de stem van Tomi past. En dan aan het eind sluit Amorphis Queen Of Time  nog even rustig en toch wat episch af. Een compositie die aanspreekt en je langzaam weer tot rust laat komen.
Met Queen Of Time weet Amorphis wederom een zeer indrukwekkend album af te leveren waarbij er voorzichtig en succesvol geëxperimenteerd is met het geluid. Het gehele album is volgens een vast patroon neergezet en verveelt eigenlijk nergens. Het artwork is net zo bijzonder als het album zelf. Het zit vernuftig in elkaar en iedere keer dat ik er weer naar kijk, zie ik nieuwe dingen in de afbeelding.