Dividium – T.H.R.E.E.

Met twee schijfjes al op zak vond het Engelse Dividium het wel eens tijd om de rest van Europa onveilig te maken en brachten begin juni de EP T.H.R.E.E. uit. In zes composities laat Dividium horen waar ze voor staan en dat betekent een sterk en krachtig geluid dat gekenmerkt wordt door melodieuze zanglijnen die omfloerst worden door een heftig muziekdecor.
Sterk beïnvloed door een band als TesseracT geeft de band met Send Nudes een mooie aftrap. Zanger Neil Bailey laat hier horen dat hij van vele markten thuis is. Dat probeert hij op Would You Kindly? ook wel, maar daar is de zang in de krachtigere stukken niet altijd heel zuiver op de korrel. In de coupletten is het wel leuk dat er een soort Skindredachtige vibe doorheen fietst. Muzikaal gezien is deze compositie heel sterk met veel ruimte voor het djentachtige gitaargeluid van Peter Delainey die vooral naar het einde toe veel bijval krijgt van drummer James Coggin en bassist Joe Haslam. Het is allemaal sterk in de tussenstukken, melodieus in de coupletten en vooral James Coggin overtuigt met zijn spel.
Satisfaction Guarenteed is een hoogtepunt op de EP. Het bevat een gangbare zangmelodie en hier is Neil goed van stem. De muzikale basis versnelt en in de refreinen komen muziek en zang mooi tezamen. Hoewel deze compositie al lekker stevig en snel is gaat Dividium met Nerfed meteen sterk uit de startblokken. Deze compositie ligt mooi in het verlengde van Satisfaction Guarenteed en biedt wederom een fraaie melodie met versnellingen in het refrein. Vooral in de coupletten klinkt de zang lichtelijk als Faith No More. Dat enigszins beknepen en lijzige zanggeluid vinden we ook terug in The Echo Chambe. Klinkt goed, in de grunts vergaloppeert Neil zich ook hier lichtelijk. Qua opbouw is er voldoende variatie in het spel en daarmee houdt Dividium de aandacht mooi vast en weten ze naar het einde een meeslepende atmosfeer te creëren met soms slechts zang, een fraaie gitaarmelodie en zelfs pianogeluid. Ook hier ligt de naam van TesseracT ergens stiekem op de loer.
In de afsluiter Body Harvest maakt de opzwepende opening erg nieuwsgierig. Het vervolg vervult de verwachtingen die ontstaan zijn tijdens het intro. Ook hier veel djentachtige elementen en een fijne melodie die aan elkaar worden gesmeed met krachtige muzikale tussenstukken.
T.H.R.E.E. zou daarom zomaar wat Europese deuren kunnen openen voor Dividium. Het geheel mag soms lichtelijk gepolijst worden, maar in de basis, in de kern staan er zes aanstekelijke composities op de EP die gaandeweg de rit regelmatig terugkomen in je hoofd. Vooral het spel van rustige en krachtige muziekstukken die verbonden worden door sterke melodieën zorgen dat deze EP wel even blijft hangen.