Lowlands 2018: Vrijdag (Biddinghuizen) 17/08/2018

Velen hebben 17, 18 en 19 augustus al maandenlang geblokkeerd in hun agenda en eindelijk is het dan zover. De tent is opgezet, de munten zijn gescoord en 3 dagen A Campingflight To Lowlands Paradise lonkt. Een grote scala aan artiesten in diverse stijlen zal de bühnes van het festival bestijgen en Rockportaal is er gewapend met verslaggever en fotograaf bij om er een mooi verslag van te maken. Met het blokkenschema in de hand melden we ons aan de festivalingang, Let’s go!
Het is een flinke opgave om werkelijk alles te kunnen zien wat je zou willen zien op een festival zoals Lowlands. Er is altijd wel iets te doen, of je nu simpelweg het terrein wil verkennen of op tijd op een plek wil zijn waar een act speelt, alles lijkt soms ten koste te gaan van iets anders. Traditiegetrouw pakken wij als Rockportaal de opener in de Alpha-tent mee. De grootste tent van het festival loopt al aardig vol voor de Oldschool Hiphoppers van De La Soul en ondertussen krijgen we al te horen dat we al een fantastische show van The Fever 333 hebben gemist. Het trio uit Los Angeles heeft de India op zijn kop gezet met een flinke dosis hardcore en punkrock. Terwijl een gitarist in het publiek staat ontstaat er een gigantische circlepit om hen heen. De band strooit met politieke statements en natuurlijk moet de president het ontgelden. De eerste energieke show is dan ook ietwat aan onze neus voorbijgegaan.
Gelukkig zijn er nog voldoende feestjes op Lowlands en wat hebben de heren van De La Soul goed bekeken hoe je de Alpha in je achterzak kunt plaatsen. Het hiphopcollectief bestaat inmiddels zo’n dertig jaar en als snel wordt duidelijk waarvoor ze naar Biddinghuizen gekomen zijn. Niet om snoeiharde raps te spitten over b*tches, drugs, drank en gangsers, nee de mannen zijn hier om te feesten. Het woord PARTYYYYYY komt dan ook in veelvoud voorbij en vooral als De La Soul de klassiekers Ring Ring en Me Myself & I inzet ontploft de tent. De La Soul is met een band naar Biddinghuizen gekomen en wat zijn de Hiphoppers omringd door een strakke band. Er ontstaat een goede wisselwerking tussen de band en de rappers en samen maakt men er een hele goede show van. De heren voeren geen trucje op, de glimlachende heren hebben er echt zin in. Ook stuitert men continu over het podium en dit heeft een positieve uitwerking op het publiek, wat letterlijk uit de hand van het trio uit |New York eet. Handjes in de lucht, geen probleem, een sitdown, geen probleem! De Alpha-tent is dan ook op een feestelijke wijze geopend!
Een vol blokkenschema zorgt ervoor dat je als verslaggever heel wat meters moet maken op een festival zoals Lowlands. Zo is het best een stukje lopen van de Alpha naar de Bravo en als dan ook nog eens de mensenmassa het iets langzamer aandoet is het lastig om elke band te kunnen zien. Zo loopt het vandaag enorm vast rondom de tent van de Juliet. Het stroopt enorm op en eigenlijk is het onduidelijk om te zien wat er werkelijk aan de hand is. Helaas sneuvelt dan ook het plan om Death From Above te aanschouwen. We werpen dan ook nog maar een blik op de schitterende aankleding van het festival en keren weer terug naar de Alpha, de plek waar alweer druk gewerkt wordt om de volgende act klaar te hebben staan.

De volgende act op ons schema is The Wombats. De heren hebben op eerdere festivals al bewezen een tent op zijn kop te kunnen zetten en dat The Wombats veel meer is dan die ene grote hit waarmee ze het Glazen Huis in 2007 deden schudden. Begin dit jaar verscheen het nieuwe album Beautiful People Will Ruin Your Life en The Wombats besluiten om met Cheetah Tongue, een nummer van dit album te openen. Meteen horen we dat de heren in goeden doen zijn, maar wat ook al snel opvalt is dat het tussen de nummers ietwat lang duurt voordat de volgende wordt ingezet. Een ietwat strakkere show is wel gewenst, want zo blijft het feestje wat meer overeind. Natuurlijk wordt er tijdens Kill The Director volop meegezongen, maar daarna gaat het tempo er toch wat uit. Dat is jammer, want The Wombats hebben veel meer in hun mars. Men heeft kennelijk het beste voor het laatste gedeelte van de show bewaard en iedereen gaat alsnog voor de bijl op de bekende hits. Uit volle borst wordt er mee geblèrd op Let’s Dance To Joy Division en Tokyo (Vampires & Wolves), maar het komt net iets te laat. We geven The Wombats dan ook graag nog een nieuwe kans….
Er zijn veel acts uit het Verenigd Koninkrijk aanwezig op Lowlands. The Wombats komen bijvoorbeeld uit Liverpool en vanuit deze plaats is het nog maar een klein stukje rijden naar Manchester. Uit de stad komt Cabbage en deze band mag vandaag hun ding komen doen in de Lima-tent. Het vijftal ademt postpunk en zorgt ervoor dat de Lima goed volstroomt. Cabbage werd al eens bestempeld door de BBC als een van de beloftes voor de komende tijd en zo denkt de Lima er ook over. Er wordt gesprongen en gebeukt en dat komt allemaal door de heren op het podium. Moshen blijkt een must en de band ziet toe hoe de Lima er een mooi feest van maakt. Daar wil je als band toch ook gewoon deel vanuit maken? De frontman denkt daar in ieder geval wel zo over en hij duikt met microfoon in de mensenmassa, waarbij de technici een kabel omhoog houden zodat hij wel zijn teksten kan blijven voortbrengen. De Lima is dan ook officieel ingezegend.
Met twee albums in the pocket die allebei in de top 5 van de jaarlijsten terecht zijn gekomen mogen we concluderen dat The War On Drugs goed bezig is. De formatie uit Philadelphia is dan ook bekend bij het grote publiek en deze zijn met velen naar de Alpha gekomen om zich te laten onderdompelen in mooie uitgerekte gitaarpartijen. Soms heeft de muziek van Adam Granduciel en de zijnen een hypnotiserende werken, maar van de andere kant horen we ook weer muziek die doet denken en Dylan, Young en Springsteen. De ondergaande zon zorgt misschien ook wel voor deze vibe en velen genieten van de kunsten van deze Amerikanen die een perfecte wedstrijd spelen zonder enige communicatie met het publiek. Het geheel is dan ook vrij statisch, maar van een dergelijk hoog niveau dat een kort praatje niet gemist wordt. Halverwege de show is er een kleine hapering als de gitaar weigert tijdens het inzetten van de single Red Eyes, waarna deze opnieuw wordt gespeeld. The War On Drugs laat zich dan ook niet uit het veld slaan en wat laat de band een fantastische uitvoering van Under The Pressure horen. Het is dan ook puur genieten van The War On Drugs, een show zonder opsmuk, maar met pure perfectie.
De eerste dag van Lowlands wordt muzikaal afgesloten door de Gorillaz. Het muzikale project van meesterbrein Damon Albarn mag het licht komen uitdoen bij de Alpha. De band stond onlangs nog in de Ziggo Dome, maar toen was het recente album The Now Now nog niet verschenen. Nu is de formatie voor de derde keer in hun carrière in ons land te zien en wederom zijn de verwachtingen hooggespannen. Gorillaz trapt vandaag af met M1 A1 en het schreeuwerige nummer zorgt er direct voor dat alle blikken naar het podium gericht zijn. Een show van de Gorillaz is een lust voor het oog, want er is zoveel te zien op het podium. Zo heeft Damon Albarn zo’n twaalf personen in de band zitten en aangezien de formatie in de afgelopen jaren heel wat verschillende stijlen heeft aangeboord waarbij de hiphop en soul de laatste tijd de boventoon voert is er de nodige afwisseling. Op de nieuwste albums van de Gorillaz zijn heel wat gastartiesten te horen en een aantal hiervan zijn ook aanwezig in Biddinghuizen. Dit zorgt voor de nodige oplevingen tijdens de show, waardoor er telkens weer iets te zien valt. Op de grote schermen komen heel wat clips van de Gorillaz voorbij en de bekende karakters van deze van origine virtuele band komen meervoudig voorbij. De tent wordt vandaag volledig op zijn kop gezet als De La Soul ten tonele verschijnt. De single Superfast Jellyfish is alvast een voorbode, maar als de mannen de grootste hit Feel Good Inc. komen meebrullen ontploffen de heuvels rondom de grote tent van Lowlands. Wat is het een feest om hier bij te zijn. Het contrast is dan ook zo groot als eerder in de show met een korte regel uit You Make Me Feel Like A Natural Woman een ode wordt gebracht aan overleden zangeres Aretha Franklin en iedereen even stilletjes toekijkt.
De Gorillaz brengen dan ook voor ieder wat wils tijdens hun debuut op Lowlands. Zo gaat iedereen uit zijn dak als Little Simz meedoet op Garage Palace en als Bootie Brown op Dirty Harry meerapt. Het feestje van deze gelegenheidsformatie is natuurlijk pas compleet als Clint Eastwood heeft geklonken. Voor een laatste maal mag de Alpha helemaal losgaan op deze klassieker, die al zo vaak door een DJ is ingezet op een van de vele feestjes op dit festival. Live mogen aanschouwen is natuurlijk vele malen mooier, maar het is wel jammer dat de raps van  Del tha Funkee Homosapien van tape komen. Dat had de boel helemaal compleet gemaakt. Moeten we hier over klagen? Natuurlijk niet, wat was dit een mooie afsluiter op de Alpha.
De eerste festivaldag zit er qua optredens dan ook op, maar er ligt nog veel meer in het verschiet. Ondertussen kan men op vrijdagavond nog genieten van cabaret, film en diverse dj’s gaan door tot in de late uurtjes. Wie echter niet voor de nachtprogrammering komt geniet nog even na op de festivalcamping om vervolgens de accu weer op te laden, er zit nog zoveel moois in het vat!
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl