Diane Grace – Pan!c

Diane Grace maakte indruk tijdens de finale van Humo’s Rock Rally, het Belgische equivalent van de Grote Prijs van Nederland. Die wedstrijd leverde reeds tal van winnaars en finalisten op die het later nog ver gebracht hebben. Denk maar aan dEUS, Evil Superstars, Elisa Waut of Steak Number Eight. De jongste jaren is het aspect ‘rock’ soms ver te zoeken, maar met Diane Grace was er dit jaar toch minstens één band die voluit voor rock ging.
 
Diane Grace, genoemd naar een Amerikaanse actrice, viel tussen de finalisten alvast op dankzij een liveshow met een dominatrix, een evil dwerg en een alpenhoornspeler. Met al dat spektakel leken ze muzikaal minder indruk te maken met hun gestoorde, schreeuwerige rock waarvan de roost teruggaan tot The Stooges en MC5. Ze geven er wel een moderne twist aan.
 
De debuut-EP Pan!c van het trio, die digitaal uitgebracht wordt door Starman Records, omvat slechts drie songs. Die komen uit samen met drie video’s die deel uitmaken van een kortfilm. En die is inmiddels geselecteerd voor het filmfestival van Napels. Titeltrack Pan!c kan ons daarvan het meeste bekoren, al heeft de eighties-vibe in Wedding ook wel wat charme.
 
Pan!c leert ons dat de muziek van Diane Grace ook zonder gestoord gespuis op het podium en zonder YouTube-beelden overeind blijft. Het is smerige en onversneden stedelijke bluespunk, met in de hoofdrol huilende vocalen. Het geheel wordt rauw opgediend, met net genoeg zout in de wonde.
 
Vernieuwend is het helemaal niet, daarvoor komt Diane Grace minstens 40 jaar te laat. Toch is het hoopgevend dat nog steeds jonge bands teruggrijpen naar de basis. Dat er live ook nog iets meer gebeurt dan muziek spelen, is dan alleen maar een extraatje.