Owl Company uit Brazilie brengt een frisse, energieke wending binnen progressieve metal muziek.
De band wordt in 2014 opgericht door Enrico Minelli en Felipe Ruiz. Zij starten met het schrijven van nummers en halen Thaigo Biasoli als derde lid bij de band. De band begint in 2016 voorzichtig met optredens, hoofdzakelijk lokaal. In 2017 wordt de band gecompleteerd met de komst van Fabio Yamamoto en Bruno Solera, waarna het debuutalbum Horizon in eigen beheer wordt uitgebracht. Het album wordt goed ontvangen en mede daardoor besluit de band om enkele optredens langs de Westkust van de Verenigde Staten te gaan doen. Tijdens een optreden in de Viper Room in Los Angeles weet de band de aandacht te trekken van producer Matt Wallace (Faith No More, 3 Doors Down, Maroon 5).
Onder leiding van Wallace neemt de band een single op met de titel Pieces. De single wordt naar meerdere platenmaatschappijen gestuurd en op basis van de reacties besluit de band te tekenen bij Eclipse Records. Nu het platencontract binnen is, begint de band te schrijven voor het tweede album. Het resultaat is het dertien nummers tellende Iris.
Het is een album met stevige, melodieuze rock. Er zijn invloeden uit de jaren 70, 80 en 90 rockmuziek en deze wordt gecombineerd met een wat agressievere sound. De gitaren zijn nadrukkelijk aanwezig, scherpe riffs en subtiele solo’s banen zich ene weg door de nummers. De zang is sterk en krachtig en lift moeiteloos mee op het gitaargeweld. Vanaf het eerste nummer One Last Time geeft de band een uitstekende performance. Broken Paradign is het meest melodieuze nummer op het album met een goed in het gehoor liggend refrein.
Forbidden begint met wat lekker rauw gitaarwerk in combinatie met de drums. The Other Side is het rustpunt van het album, een mooie ballad. Het album sluit wat minder stevig af met de nummers Door en Angel. De band heeft een goed album neergezet, prettig om te luisteren. Sterke composities die uitstekend zijn uitgevoerd.
Owl Company – Iris
244
vorig bericht