Thorium – Thorium

Het verhaal van de Belgische band Thorium is intussen genoegzaam bekend. Drie snarenplukkers van het legendarische Ostrogoth (Stripe, Dario Frodo en Tom Tee) beginnen een nieuw verhaal met songmateriaal dat ze bij die band niet kwijt kunnen. Drummer Louis Van der Linden vinden ze bij Tom’s andere band 23 Acez en als zanger kiezen ze voor Nederlander David Marcelis. Of ze nu wel dan niet in goede vriendschap vertrokken zijn bij Ostrogoth mag eigenlijk niet meespelen in de beoordeling van hun nieuwe project. Toch valt de naam van hun voormalige band meer dan eens.
 
De lat wordt hoog gelegd door Thorium. Het album komt uit bij Empire Records, het Belgische label dat eerder materiaal uitbracht van Evil Invaders, Insanity Alert, Distillator en Ostrogoth. De Italiaanse DGM-gitarist Simone Mularoni werd aangetrokken voor de mix. Hij werkte eerder met o.m. Entering Polaris en 23 Acez (twee bands van Tom Tee).
 
Dat Thorium voluit internationale ambities heeft, mag blijken uit de optredens die deze Belgische band doet voor de promotie van dit album. Behalve België (uiteraard), gaat het ook richting Groot-Brittannië, Nederland en Duitsland. Er was zelfs reeds een mini-tournee in Spanje. Enkel het artwork – degelijk, maar niet spectaculair – volgt die ambitie niet helemaal. Maar laten we het hebben over de muziek.
 
De hoofdbrok van dit Thorium-debuut wordt gevormd door klassieke heavymetal, soms met een beetje bombast en met hier en daar een geschiedenisles. Denk aan Iron Maiden, Judas Priest en Iced Earth. Helloween is één van de andere namen die spontaan valt. Niet dat alles op dit debuutalbum meteen ook dat niveau haalt, maar op hun best staan ze mooi in de schaduw van die vier dinosaurusbands. Thorium maakt voorts een paar uitstapjes naar vooral prog- en powermetal en soms al eens naar speedmetal en thrash.
 
Twee tracks laten die hele jaren ’80-vibe aan zich voorbij gaan en sluiten inzake power en compositie eerder aan bij Sabaton en  FireForce. Court Of Blood is net niet zo catchy als een gemiddelde Sabaton-track, maar Powder And Arms zou bij de Zweden één van hun betere singles kunnen zijn.
 
De eerste echte track op dit Thorium-album (na de intro March Of The Eastern Tribe) kreeg de titel Ostrogoth, waarin de hele band ‘we are the Ostrogoth’ schreeuwt in het refrein. Het kan best zijn dat ze die track reeds in hun Ostrogoth-dagen geschreven hebben, maar door die zo prominent vooraan op hun Thorium-album te zetten, heeft het toch iets van natrappen. Mooier zou geweest zijn om deze band ‘we are Thorium’ te horen brullen. Zonder het hele band-verhaal op de achtergrond is het dan weer wel een prima track.
 
Return To The Clouds heeft dan weer nagenoeg dezelfde intro en hetzelfde thema als de Ostrogoth-track Clouds. Misschien te veel gelijkenissen om het echt toeval te noemen, al zijn er net zo goed verschillen. Maar hier geldt eveneens dat het zonder de context een prima track is.
 
Ook Godspeed is een prima track, maar die kennen we dan weer reeds van het eerder dit jaar uitgebrachte album Godseed van Entering Polaris, een studioproject van Tom Tee. Bij Entering Polaris werd Godspeed ingezongen door Thomas Vikström van Therion. Zangers vergelijken is altijd een beetje tricky. Laten we het erop houden dat Thorium’s Godspeed heel dicht op de huid zit van de versie van Entering Polaris.
 
Zijn we nu niet heel streng voor een debuut? Misschien moeten we het vergrootglas aan de kant leggen. Dan zien we dat bijvoorbeeld Icons Fall een echt heel goede track is. En dat Four By Number, Four By Fate, goed voor ruim een kwartier, bonuspunten verdient voor lef en uitvoering. Alles bij elkaar is dit Thorium-album een prima debuut, met slechts in de marge een paar halve valse noten.