Opeth – Garden Of The Titans (Opeth Live at Red Rocks Amphitheatre)

Al enige tijd geleden kwam het livealbum Garden Of The Titans van Opeth uit bij Nuclear Blast Records, maar tot op heden kwam het er niet van om een review erover te schrijven. Ik heb Opeth de laatste jaren menigmaal live mogen aanschouwen en telkens weer wist de Zweedse band uit Stockholm te overtuigen. Het werd daarom eigenlijk ook wel eens tijd dat er een liveregistratie kwam van de band.
Garden Of The Titans wordt zowel visueel als auditief aangeboden. Qua beeld is het mooi gefilmd, hoewel de fragmenten, zoals het geloof ik betaamt in onze tijd, wel erg snel verspringen en je dus van de ene Opethspeler naar de andere wordt gegooid. Van mij had dit wel wat rustiger gemogen om juist meer te kunnen genieten van de concentratie bij de Opethleden. En daarbij ligt mijn voorkeur voornamelijk bij drummer Martin Oxenrot. Het is gewoon waanzinnig hoe hij het geluid van Opeth extra kracht meegeeft met zijn drumpartijen die goed zijn opgenomen in de opnamen.
De integrale liveregistratie op de cd kan mijn goedkeuring zeker wegdragen. De band die sinds het aantrekken van toetsenist Joakim Svalberg stabiel is, speelt als een geoliede machine met de juiste accenten op de juiste plaatsen. Tenminste zo lijkt het. Zanger/gitarist en enig overgebleven lid van de oorspronkelijke bezetting Mikael Äkerfeldt doet zich op deze registratie niet anders voor dan dat hij altijd is. Zijn droge humor is hier tussen de nummers door zeer herkenbaar en hij schertst dan ook dat Opeth een liveband is die live speelt en dat er wel eens wat mis zou kunnen gaan, maar dat deze missers als bij toverslag op cd en dvd plotsklaps niet lijken te hebben plaats gevonden. Ik geloof echter niet dat er enige missers te signaleren waren tijdens dit optreden. Daar is Opeth te professioneel en te goed voor. Zoals altijd verwijst Mikael ook nog even doodleuk naar Twisted Sister en Jon Bon Jovi en slaat hij zichzelf op de schouders voor het schrijven van zijn eigen ‘cockrock’nummer Era. Een nummer dat afkomstig is van het laatste album Sorceress uit 2016. Dat de tour daarop voortborduurt blijkt uit het feit dat er van de tien composities drie van het laatste album komen. Met Sorceress trapt de band af. Daarnaast passeren The Wilde Flowers en het eerder genoemde Era de revue. Drie composities waarin de grunts, zoals wellicht bekend, compleet ontbreken. Gelukkig zijn de grunts tijdens de optredens nog niet verdwenen, want hoe mooi de laatste albums ook zijn, de manier waarop Mikael zingt én grunt is nog altijd subliem. Al gauw uit zich dit in Ghost Of Perdition en gaat het verder in Demon Of The Fall. Een compositie die afkomstig van het album My Arms, Your Hearse al uit 1998 stamt. Dat maakt het optreden van Opeth ook wel bijzonder. Ligt de nadruk misschien op het laatste album, daaromheen is het een mooie dwarsdoorsnede van de carrière van Opeth.
Wat mij is opgevallen bij dit optreden is het feit dat Mikael het publiek oproept om mee te zingen op In My Time Of Need van het album Damnation. Dat heb ik zelf nog niet eerder mee mogen maken bij hem. Naarmate het optreden vordert lijkt het altijd weer, nu ook thuis, op ik gehypnotiseerd wordt door de ‘vibe’ die Opeth neerzet. Heir Apparent van Watershed pakt me op en via Era wordt het laatste nummer Deliverance ingezet. Dan lukt het me ook niet meer om me van Opeth los te rukken. Mikael kondigt het aan als een klassieker en dat is het zeker, met zoals ik al eerder in een review heb opgemerkt, hét beste outro uit de muziekgeschiedenis. Alles klopt en vijftien minuten duren zelden zo veel te kort.
En dan slaat de weemoed toe, want Deliverance is niet alleen een dijk van een compositie met een uitmuntend stuk muziek, het betekent ook altijd het einde van het optreden.
Gardens Of The Titans (Opeth Live at Red Rocks Amphitheatre) is een goede en mooie liveregistratie van een topband in het progressieve genre. Alles klopt muzikaal, maar ook de beelden laten een band zien die werkelijk een topoptreden neerzet. Geconcentreerd, strak, krachtig en overtuigend zet Opeth een livealbum op de markt dat het wachten waard was.