7 Miles To Pittsburgh – Revolution On Hold

Bijna onder de radar verscheen in 2017 het debuut van 7 Miles To Pittsburgh. Een plaat vol dampende seventies hardrock, van wat toen nog een drietal was. Maar ja, naast zanger Andrew Elt en bassist Martin Helmantel was Joost Lindner drummer én gitarist op het album, dus liveoptredens werden lastig met zijn drieën. Dus werd de band aangevuld met drummer Dirk Bruinenberg (ex-Elegy) en toetsenist Remco van Zandvoort en nu is er in die bezetting ook een nieuw album, Revolution On Hold.
Met opener Bad Enough wordt meteen de toon gezet: een verslavende hook wordt gevolgd door de doorleefde stem van Andrew Elt in een track die halverwege een fijn gitaar/toetsenduel kent. Net als op het debuut schrééuwt het seventies en eighties hardrock zonder dat je voortdurend associaties met bands uit die periode hebt, en dat is best knap. Is Bad Enough een lekker swingende rocker, de volgende track, Olympus, is na een proggy opening een typische hairmetalbeuker. I Feel Your Pain is dan weer een powerballad. Dat klinkt alsof 7 Miles To Pittsburgh netjes de hokjes afvinkt, maar dat is gelukkig absoluut niet het geval.
Net zoals op het debuut het debuut lukt het de band in die hokjes in elkaar te laten overvloeien in een herkenbare eigen stijl en dat is juist het sterke punt van deze band. Technische vaardigheden is één ding en die hebben deze mannen al jaren, maar dat te laten samenvloeien tot een eigen stijl is de echte kunst en op Revolution On Hold laat 7 Miles To Pittsburgh horen dat het debuut in dat opzicht geen uitschieter was. Na dat fijne begin blijven de lekkere songs komen en zo is Revolution On Hold een album dat tot het einde sterk blijft. Sterker nog: de lekkerste track staat wat mij betreft helemaal aan het einde. “Only A Fool” is een fijne beuker met een klassiek klinkende riff en krijgt in het refrein een UFO-esque toetsenpartij erachter.
De twee ‘nieuwelingen’ hebben het geluid niet wezenlijk veranderd, maar zijn tegelijkertijd wel degelijk een aanwinst met fraaie instrumentale partijen. Dit is hardrock zoals die in binnen- én buitenland niet veel meer wordt gemaakt, behalve door de bands die dat al mistens veertig jaar zo doen. Logisch, want deze stijl is allesbehalve hip en je gaat er dus geen enorme klapper mee scoren, hoe goed het ook is. Je kunt dan beter een modieuzer rockgenre uitzoeken en netjes binnen de lijntjes kleuren. Gelukkig gaat 7 Miles To Pittsburgh voor de lastige weg en maken de heren de muziek die ze zelf lekker vinden. Het resultaat is alweer een album vol hardrock van hoog niveau die doet denken aan de jaren zeventig en tachtig zonder ook maar één seconde ouderwets te klinken. Dat is mede het resultaat van de productie. Net als de vorige keer klinkt het weer als een klok, met goed te onderscheiden instrumentale partijen en een warm totaalgeluid.
7 Miles To Pittsburgh slaagt erin het overrompelende debuut een waardig vervolg te geven. Verplichte kost, wat mij betreft!

7 Miles To Pittsburgh website