Myronath – Into The Qliphoth

Nog eens gewoon een blackmetal-album zonder poespas, mag dat? Zeker weten. We worden de jongste maanden overspoeld met blackmetal die is opgeleukt met opera, postmetal, thrash, country, folk, horror-orgeltjes, … Dan is het debuutalbum van de Zweedse band Myronath een hele verademing
Myronath  bestaat uit vocalist/bassist Vargblod (Khaospath, Draugul) en gitarist Malphas (Throne Of Heresy, Blood Of Serpents), aangevuld met Lars Broddesson (ex-Marduk) als drummer. Into The Qliphoth komt uit via het Nederlandse label Non Serviam Records (Rimfrost, Stahlsarg, Stortregn, Zornheym).
Dit is klassieke blackmetal met veel aandacht voor de melodielijnen. De term ‘oldschool’ gebruik ik hier liever niet, want dan zou het lijken alsof Myronath enkel de ‘oude’ helden naspeelt en daarmee doen we deze nieuwe band tekort. Uiteraard hoor je wel echo’s van Mayhem, Burzum en Darkthrone, maar de band heeft zeker een eigen gezicht. Je kan wel niet meteen aanduiden waar dat eigen gezicht nu precies zit. Vargblod’s stem is niet uitzonderlijk, maar toch herkenbaar en Malphas’ gitaarstijl is heel consequent over het hele album, maar ook niet verrassend of vernieuwend. En toch kan je na nog maar een paar tracks een duidelijk beeld hebben van waar deze band voor staat en ze houden zich daar netjes aan zonder dat ze in herhaling vallen.
In de meeste tracks ligt het tempo hoog, maar af en toe hoor je ook wat traag gestomp. De lyrics van Vargblod zijn nog net te volgen als je wat ervaring hebt met black. Een tweede verademing: ook in die lyrics komen de klassieke blackmetal-thema’s terug: het spirituele, de ‘andere kant’, de dood, de onderwereld, Lucifer, … Klassieker kan nauwelijks.
De productie is overigens top. Als we dan toch gaan vergelijken met ‘oude’ blackmetal, dan is dit een heel heldere productie waarin je elk instrument makkelijk kan onderscheiden en waarin alles op de juiste plaats zit. Dat was vroeger wel eens anders.
De beste tracks zijn voor mij The Ancient Slumber en in The Shadow Of The Crown.