Flying Colors – Third Degree

Dit jaar sloeg bij mij de Neal Morse-moeheid toe. Alwéér een plaat met louter kamerbrede progepics, bij voorkeur meteen een volgepropte dubbelaar, het kan ook een keer teveel worden. Maar een nieuwe Flying Colors, dáár kon ik nog wel blij van worden.
De hand van Neal Morse is in die band wel te herkennen, maar dat geldt evenzeer voor het immer herkenbare gitaarspel van Steve Morse en zeker ook voor de zang van Casey McPherson. Op de voorgaande albums zorgde dat voor accenten van pop en pure rock tussen de progepics.
Die Morse-moeheid van mij zal er ongetwijfeld ook aan hebben bijgedragen dat het in eerste instantie de twee kortste songs zijn die me het best bevallen, juist omdat ze even een heel ander geluid laten horen. In Geronimo worden een funky baspartij en poppy Steely Dan-achtige delen afgewisseld met rockklanken. De Beach Boysachtige achtergrondkoortjes gekoppeld aan een Beatlesque melodie in Love Letter is ook onweerstaanbaar vrolijkmakend. Deze twee songs flankeren trouwens You Are Not Alone, de ballad op dit album.
Gaandeweg bevallen de andere songs me echter ook steeds beter. Opener The Loss Inside heeft alles wat Flying Colors Flying Colors maakt. Een sterke melodie, de ene solo na de andere en individuele partijen die steeds weer heel kenmerkend zijn voor de leden. Dat laatste is misschien nog wel zo bijzonder aan Flying Colors: elk van de leden is ook in de individuele partijen steeds weer heel herkenbaar. Luister maar eens naar Steve Morse in Cadence, het kan er echt maar eentje zijn. Guardian is weer een echte progrocker, net als Last Train Home en afsluiter Crawl, deze ronde de tracks die boven de tien minuten klokken. Alle drie werken tuimelen ze van climax naar climax en van solo naar solo.
Uiteindelijk doet Flying Colors wat ze op de voorgaande twee albums ook al deden: een heel eigen geluid neerzetten, waarbij het technische niveau hoog is, maar waar de proggy uitbundigheid wordt afgewisseld met poppret en rechttoe rechtaan rock. De inbreng van Morse, LaRue en McPherson lijkt Morse en Portnoy iedere keer nét weer een stapje verder te pushen, want ook op Third Degree struikel je weer over een gevarieerde waaier aan melodieën die je bij Morse solo en bij The Neal Morse Band – hoe goed ook – niet aantreft.
Half december komt Flying Colors naar 013 in Tilburg. Ongetwijfeld zullen we halverwege volgend jaar ook een nieuw livealbum kunnen verwelkomen.

Flying Colors website