Het nieuwe solo album van Allison Moorer is autobiografisch en derhalve nauw verbonden bij de biografie van haar en haar zus.
De biografie, Blood – A Memoir verhaalt over de jeugd van Moorer en haar zus Shelby Lynne, hoe ze opgroeien in een verstoord huishouden in Zuid Alabama. Hun jeugd eindigde met de moord / zelfmoord van hun ouders in 1986. Het was geen gelukkige jeugd voor beide meisjes. Er was sprake van misbruik, alcoholisme, intimidatie, armoe en verwaarlozing. Maar Moorer benadrukt dat er meer was dan deze ellende, er was ook liefde, een beschermende moeder en een hechte band met haar zus. En er was muziek, er was altijd muziek.
Zie hier de basis voor dit album. Het album is een liefdescyclus met tien nummers die rechtstreeks te maken hebben met de mensen, de emoties, trauma’s en gemoedstoestand die allemaal zo gedetailleerd zijn weergegeven in het boek.
Kort nadat hun ouders overleden vond Shelby Lynne de onvoltooide teksten van een lied in de koffer van hun vader, waarvoor ze de muziek schreef. I’m On The Blame wordt door Moorer naakt ingezongen, met als enige begeleiding haar akoestische gitaar, waardoor het een krachtig en tevens ontroerend nummer wordt. In Bad Weather verhaalt ze over depressies en liefdesverdriet, Nightlight gaat er over hoe de twee zussen zich aan elkaar vasthouden voor ondersteuning.
The Rock And The Hill gaat over hun moeder en haar diepgewortelde karakter, All I Wanted gaat over al die onvervulde leegten die zich binnen in bevinden. In Heal zingt Moorer over de emotionele fisnish die ze ooit hoopt te behalen. Het zijn twaalf nummers die veel blootgeven over Moorer, maar het is zeker geen somber album geworden. Moorer weet te boeien met haar stem en haar gitaarspel waardoor het een mooi intiem en ingetogen album is geworden.
Allison Moorer – Blood
281
vorig bericht