Magoria laat Jack the Ripper met JtR 1888 herleven

Dordtenaar Mark Bogert timmert al ruim tien jaar stevig aan de weg in muziekland. Veelzijdig zoals deze aan Codarts afgestudeerde muzikant is, geniet hij bekendheid als gitarist van Knight Area. Daarnaast bracht hij twee gitaar georiënteerde solo-albums uit. Maar achter de schermen was hij al jaren bezig met het schrijven van een rockopera. Niet zo maar een rockopera, maar een over de legendarische seriemoordenaar Jack the Ripper. De man die in 1888 in Londen enkele prostituees gruwelijk om zeep hielp. Naast een dubbelalbum wordt de rockopera op 9 november 2019 live opgevoerd. In Bibelot, in Mark Bogert zijn thuishaven Dordrecht. Voor Rockportaal aanleiding om op een zaterdagavond in augustus af te reizen naar Dordrecht. In restaurant Augustus legden wij Mark Bogert en een deel van de cast enkele bloeddorstige vragen voor.
Rockopera’s. Die zijn toch heel erg van de vorige eeuw?
Mark Bogert (MB): De klassieke vormen wel ja. Maar wij hebben geprobeerd om het in een modern jasje te steken. De ‘klassieke’ (rock)opera draait veel om klassieke muziek. Dat zit er bij ons ook in. Daarom hebben wij Matthijs Kieboom (arrangeur) er bij betrokken. Daarnaast is dit ook een rockband die wordt ondersteund door zangeressen en – zangers uit Nederland. Deze combinatie maakt het modern.
Wanneer en waar ontstond bij jou het idee voor JTR1888?
MB: Ik kreeg het idee een jaar of vier geleden toen ik voor mijn werk naar Londen moest. In het programma zat een Jack the Ripper Tour. Ik had wel van Jack the Ripper gehoord maar wist er inhoudelijk niet veel van. De tour ging door Whitechapel, de wijk waar de moorden gepleegd zijn. Daarna ontstond bij mij het idee om hier een nummer over te schrijven. Toen had ik nog niet het plan daar een heel verhaal over te schrijven. Maar dat ging allemaal zo makkelijk en soepel dat ik dacht dat het wel gaaf zou zijn om dit een grotere vorm te geven. En ook aan andere mensen vragen om hier aan mee te werken.
Waarom juist over Jack the Ripper? Wat vind je zo boeiend aan deze seriemoordenaar om er een rockopera over te schrijven? Ben jij zo occult?
[na enige hilariteit over en weer neemt Mark het woord]: Iedereen kent de naam Jack the Ripper, maar vaak niet meer dan dat. Er is muzikaal gezien, voor zover ik weet, ook nog niet heel veel mee gedaan. En als je ziet hoe de kaartverkoop voor 9 november 2019 nu al loopt, dan trekt dit kennelijk heel veel mensen. Maar ook het mysterieuze aan de naam Jack the Ripper. Dat is misschien ook het geluk dat ik hier tegenaan gelopen ben.

Rodney, wat heb jij als hoofdrolspeler met Jack the Ripper?
Rodney Blaze (RB) [zanger en speelt de hoofdrol Jack the Ripper]: Ik ben net als Mark ook wel verslaafd aan horror. Niet zo zeer aan seriemoordenaars, maar het mysterieuze eraan trekt ook mij. Ik heb me er ook niet echt in verdiept. Mark schotelde mij de teksten voor die ik moest zingen. Ik speel eigenlijk gewoon mezelf, hahaha.
Hoe is het schrijf- en componeer proces in zijn werk gegaan? Ik bedoel de teksten en de muziek?
MB: Het eerste nummer wat ik destijds schreef kent veel thema’s. Het is een soort overture. Die thema’s ben ik gaan uitwerken in meerdere nummers. Eerst de muziek, want de teksten kwamen pas later. Nadat ik alle muziek klaar had ben ik met mijn gitaartje thuis gaan zitten en tijdens het luisteren naar de muziek ben ik de teksten gaan schrijven. Zo is dat ontstaan. Gaandeweg kwamen er meer thema’s bij zodat het veel groter werd dan ik in gedachte had. Maar met dit onderwerp ging dat ook vanzelf. Om het verhaal uiteindelijk compleet te krijgen heb ik ook wat dingen verzonnen die buiten dit concept lagen. Daar had ik soms wat moeite mee om het passend te krijgen. Uiteindelijk is dat gelukt.
Het schrijven van de muziek duurde een tot anderhalf jaar. De meeste tijd ging zitten in het vinden van de juiste mensen. Iedereen is druk met zijn eigen band, dus de planning was best lastig. We hebben de cd totaal drie keer opgenomen, als demo, een ruwe versie waarmee iedereen thuis kon repeteren en uiteindelijk om het echie. 
De cast van JTR1888 is aanzienlijk. De bekendmaking van de cast, muzikanten en vocalisten is over een periode uitgesmeerd en volgens mij een jaar geleden gecompleteerd. Harmen [Kieboom, drummer], hoe ben jij betrokken geraakt?
Harmen Kieboom (HK): Nou, dan moet ik eens goed nadenken. Dat was nadat Mark in Londen was geweest en het nummer had geschreven. Hij stuurde mij het nummer en vroeg mij toen om daar naar te luisteren. Ik vond het té gek. Daarna heeft het verder gestalte gekregen. Er kwamen mensen bij die ik kende, maar ook waarvan ik nog nooit had gehoord. Rodney kende ik van een aantal jaar geleden. Anderen kenden ons weer niet. Mark heeft iedereen benaderd en met enige uitzondering zeiden ze allemaal gelijk ja. Toen ze het onderwerp hoorden vond iedereen het ook te gek.

Nadine Pruim [zangeres, speelt de rol van Annie Crook] (NP): Mark heeft vooral mensen benaderd uit zijn netwerk, mensen die hij vanuit de ‘business’ kenden. Hij heeft ze gewoon benaderd en gevraagd of ze mee wilden doen.
Ik zie overigens ook een soort van reünie van je oude band Penny’s Twisted Flavour….
MB: Zeker met de namen Harmen en Matthijs Kieboom en natuurlijk Rodney die toen twee optredens met Penny’s heeft gedaan. Muzikaal gezien was dat de eerste, meest serieuze samenwerking en hebben we elkaar goed leren kennen. Voor dit project hebben we mensen gezocht die geen beperkingen hebben. Daarmee bedoel ik dat je mensen hebt die het kunnen spelen en zingen zoals het bedacht is. Natuurlijk laat je hen hun eigen ding doen, maar je komt ook wel eens in een situatie waarmee je daar wel rekening mee moet houden. De insteek was dat ik mensen wilde hebben die 100% geschikt zijn. Met een project kan je dat doen, met een band niet.
Peter Strykes is een opvallende naam. Ik ken hem van onder andere LA The Voices. Toch best een ander genre…..
MB: Peter ken ik natuurlijk ook van LA The Voices, maar heeft vroeger ook heel veel als rock zanger gefunctioneerd op hoog niveau. Dat is mij altijd bij gebleven. Ik heb hem een e-mail gestuurd met wat demo’s erbij. Net als bij iedereen heb ik hem gevraagd om er naar te luisteren en of hij er voor voelt om aan het project mee te werken. Ik zocht voor de rol van detective Abberline iemand die wat ouder is, dus geen jongen van 19. In de tekenstrips van Jack the Ripper is Abberline een wat oudere man. Zijn uitstraling met dat mooie grijze haar en vooral ook zijn stem, die volwassen klinkt, maakte hem voor mij zeer geschikt voor deze rol. Hij heeft er ook direct ja op gezegd.
Een tijdje geleden is Magoria als naam aan dit project verbonden. Wie of wat is Magoria en waarom?
HK: Toen we begonnen hadden we alleen maar de naam Jack the Ripper. Daar maakten we JTR1888 van. Maar wie zijn we dan? Jack the Ripper zélf? [gelach alom]. Penny’s zijn we ook niet. Maar we moesten met een bandnaam komen, alhoewel dat chronologisch wat verkeerd is gelopen. Toen kwam Mark met de naam Magoria. Maar ik kende die naam alleen van een oud computerspel op cd-rom… Met het oog op dit thema vonden wij dit wel een goede naam. Maar ook met het oog op de toekomst wanneer wij misschien meer gaan doen.
[Magoria is afgeleid van fantasmagorie, een psychische stoornis waarbij het slachtoffer visioenen van geesten in zijn of haar geest heeft. Deze verschijningen vermenigvuldigen, waardoor het slachtoffer uiteindelijk gek wordt. Ook werden de theaters vroeger zo genoemd, waar de eerste projecties van geesten etc. gedaan konden worden].
Daarna volgde het opnameproces. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Jan Dekker, Prosound media studio eigenaar: Veel is door de muzikanten thuis opgenomen, in hun eigen studio. Bij mij zijn vooral de vocalen opgenomen, inclusief de koren. Qua timing kwam dat ook allemaal goed uit gezien de situatie hier bij het Energiehuis. Er is een nieuwe studio gekomen waarvan de realisatie wat langer heeft geduurd dan de bedoeling was. Toen dat klaar was kwam Mark bij mij om te praten over de opnames. Daarnaast ben ik een enorme liefhebber van symfonische rock, dus ik was gelijk om. Dus die beslissing was snel genomen. Rodney heeft zijn vocalen wel thuis opgenomen. Maar ik vergeet haast nog een ding, dat zijn de drums van Harmen. Daarmee zijn we begonnen. Verder nog al het akoestische gitaarwerk.

MB: Tegenwoordig met de huidige technieken is iedereen ook in staat om zijn deel goed thuis op te nemen. Iedereen heeft zelf ook goede faciliteiten en middelen.
En wat ik ook moet zeggen, vooral dankzij Jan Dekker en Gaby Kerschkamp lukte ook alles gelijk. Wanneer ik wat vroeg dan kon dat gelijk. Ik hoefde er geen enkele moeite voor te doen. Zonder hun medewerking was het nooit gelukt en hadden we nooit zulke goede opnames kunnen maken. In zo’n mooie studio. Want toen wij kwamen was het echt net af.
Binnenkort komt het album uit. Wat moet ik mij daarbij voorstellen?
MB: Ik wil nog niet teveel prijsgeven. Dat gaan we zelf doen als het zover is. Het wordt een dubbelalbum met totaal ruim anderhalf uur muziek. Het is de bedoeling dat het album uitkomt voor de liveshow op 9 november 2019 in Bibelot. Men moet immers wel de gelegenheid hebben om de muziek te luisteren voor de liveshow.
Op 9 november 2019 is de live-uitvoering in de grote zaal van Bibelot. Wat brengt het organiseren van een live rockopera met zich mee? Kan je een of meer tipjes van de sluier oplichten?
NP [ook mede-verantwoordelijk voor de organisatie]: Daar komt heel veel bij kijken. Het is immers geen standaard optreden van een band. Daarom hebben we gekozen om voorlopig 1 show te boeken. We gaan groot uitpakken. Alle zangers en zangeressen worden in mooie outfits gestoken. Alle kleding is ontworpen en gemaakt door Petra Jochems. Alles is ook op maat gemaakt [Mark laat mij een paar foto’s zien. Dat beloofd heel veel]. Syd Horster hebben we bij dit project betrokken. Syd is verantwoordelijk voor het script en staging en maakt deel uit van het kernteam. We hebben ook een script geschreven voor de hele show.

Hoe hebben jullie gerepeteerd. Het is immers een grote cast, inclusief de bandleden?
HK: We hebben de band en het zanggedeelte eerst gescheiden gehouden. Met de band zijn we in februari van dit jaar gestart. We repeteren maandelijks, iedere keer vijf nummers, want het zijn totaal 21 nummers. Op 24 juni 2019 hebben we voor het eerst gezamenlijk gerepeteerd, band en vocalen.
MB: In oktober en november, kort voor de show staan ook nog gezamenlijke repetities gepland. Met alles erop en eraan.
HK: We hopen en gaan ervan uit dat we ook in het Energiehuis kunnen repeteren. Daar zijn ook alle faciliteiten en wij kunnen zodoende het volledige script repeteren. Het podium is ook speciaal, met hoogte en diepte. De vocalisten gaan ook op verschillende plekken het podium op en af. Dat moet je goed oefenen.
MB/NP: Voor Bibelot is het ook een uitdaging. Ze waren ook gelijk enthousiast en hebben alle medewerking verleend.
En hoe zit het met het decor?
HK [grijpt ook de gelegenheid aan om terug te komen op mijn eerste vraag van het interview]: Enerzijds is een rockopera misschien niet zo modern. Maar hier ligt de focus op de muziek, de kleding, het rollenspel. Wat betreft het decor komen er geen stukken die de aandacht opeisen. Dat zou alleen maar afleiden van wat er op het podium gebeurd. Het blijft wel een rockconcert, daar ligt de focus op. Dus er zijn alleen maar staanplaatsen. In die zin is het misschien wat ouderwets. Maar we zorgen er wel voor dat iedereen die de zaal binnenkomt de sfeer van Londen 1888 meekrijgt [En je moet betalen met Engelse ponden merkt Jan op, waarna iedereen in lachen uitbarst].
Je bent een enorm druk man. Naast JTR1888 ben je momenteel ook druk met het album D-day van Knight Area. Hoe combineer je dit allemaal? Zien jij en Nadine elkaar nog wel?
NP: Ja, alleen op dit soort momenten, hahaha.
MB: Het was heel veel werk, maar ook erg leuk. Zeker in periodes waar dingen moesten gebeuren. Maar nu is alles bijna klaar. Ik kom de laatste weken ook weer toe aan zelf gitaar spelen en mijn eigen dingen instuderen [Harmen interrumpeert: ja, want dat gaat momenteel nog niet zo best……].

Leef jij inmiddels van muziek?
MB: Ik leef wel van muziek, al moet ik een deel van de week wel les geven. Het liefst doe ik alleen dit, maar momenteel moet het lesgeven er gewoon bij.
Jij bent ambitieus Mark en geen stilzitter. Wat volgt na deze rockopera? Per slot van rekening begon Arjen Lucassen destijds ook ‘klein’ met The Final Experiment van het ‘bandje’ Ayreon… Volgens mij had hij toen ongeveer dezelfde leeftijd als jij nu….
MB: We gaan eerst deze show doen. Er zijn plannen om daar in de toekomst meer uit te halen. Er is ook ambitie om hiermee naar Londen te gaan. Daar zijn we al mee bezig. Veel mensen denken dat het klaar is als de cd uit is. Maar dan begint het voor ons eigenlijk pas. Zoals de pr en dat soort zaken. Daar gaan we ons volledig op richten. Dus de komende twee jaar zijn we hier wel mee bezig. Maar ik heb de ambitie om nog eens zoiets te maken.
Ik wil mezelf niet vergelijken met Ayreon of Arjen Lucassen. Want als er iemand geweest is die continue bezig was met bouwen, was hij dat wel. Hij heeft het ook fantastisch voor elkaar gekregen. Wat dat betreft is hij meer een voorbeeld voor mij.

Nadat ik mijn opnameapparaat bijna had uitgeschakeld wil Mark dat Gaby Kerschkamp iets over dat proces vertelt. De bescheidenheid zelve houdt Gaby het erg kort, waarna Mark het van hem overneemt en stelt dat het project ook achter de schermen goede mensen nodig heeft, ook al zijn dat diepe wateren. Zonder deze mensen had het nooit gelukt.

Na deze aanvulling zat het interview erop en schakelde ik mijn opname apparaat uit. Zoals te doen gebruikelijk bij interviews kwamen de échte anekdotes toen pas op de borreltafel. Is er toch nog iets wat ik niet prijsgeef….

Foto’s Mark Bogert, Harmen Kieboom, Peter Vink, Koen Stam en cast door Arjen Hoftijzer.
Foto Rodney Blaze en Maria Catharina door Fabio Manzione
Line-up Magoria
Zangers en Zangeressen
Rodney Blaze
Peter Strykes
Jan Willem Ketelaers
Sonny Pruim
Maria Catharina
Inge Rijnja
Mirjam van Doorn
Nadine Pruim
Zora Cock
Magoria
Mark Bogert – gitaar
Bart Hennephof – gitaar
Koen Stam – keyboard
Harmen Kieboom – drums
Cleem Determeijer – piano
Peter Vink – basgitaar