Las Kellies – Suck This Tangerine

Het damesduo Las Kellies, uit Argentinië zowaar, zou begin april in Utrecht gespeeld, hebben, maar zover zal het niet komen. Wel mogen we ons al verblijden met hun album Suck This Tangerine. En die is een waar festijn voor wie houdt van het dansbare van de jaren ’80.
Zwoele baslijnen, easy going gitaarlicks, lekker in het gehoor liggende refreintjes, sensuele zang, disco-drums, … ze doen het allemaal goed. Er zit ook wat postpunk, psychedelica, exotica en garage in hun mix. Denk aan een verjaardagsfeestje met The B-52’s, Blondie en Bow Wow Wow. Wil je recentere namen, dan komen we uit bij Unwanted Tattoo, My Baby, Nouvelle Vague en The Soap Girls.
Het klinkt vet en dansbaar, maar het gaat ook wel ergens over. Funny Money gaat bv. over hoe een samenleving omgaat met een aanslepende crisis. Het gaat vaak ook over de hoogtes en laagtes van een relatie (o.m. op He’s Who’s, op Rid Of You en op let You Go). Je moet een beetje in de flow komen om de lyrics van deze dames te kunnen volgen.
De beste intro en riff is die van Despite, doeltreffend in al zijn eenvoud. Toch wordt deze track net iets te lang uitgesponnen, want voorbij halfweg gebeurt er nog weinig dat van betekenis is. Dat hebben ze bij Las Kellies wel eens vaker op Suck This Tangerine. Dan hoor je de coolste intro’s en riffs van de voorbije 10 jaar, maar telkens vergeten de dames te scoren voor open doel. Ik mis een beetje de strenge hand van een geroutineerde producer.
Hun uitsmijter is een schot in de roos: de koortjes op Close Talker catapulteren je rechtstreeks naar het begin van de jaren ’80. Dan vergeet je meteen alle opmerkingen die je eerder zou kunnen hebben en begin je spontaan mee te zingen. Awoohah!