Je kent het wel. Dat album dat steeds weer in je playlist verschijnt. Een plaat die herinneringen oproept. Een klassieker die bekend of onbekend is voor het grote publiek. Rockportaal gaat de komende periode regelmatig een recensie van een classic album plaatsen. Deze keer van een band die mijn muzikale leven deels zou gaan bepalen.
Ergens in 1979 hoorde ik bij een vriend van een vriend muziek die mijn muzikale leven deels zou gaan bepalen. De groep in kwestie heette Saga. Afkomstig uit Canada. Het album had geen titel. Net als de muziek viel ik als een blok voor de lp hoes. Die was zwart met naast de goudkleurige bandnaam pontificaal een kruising van een libelle en een mens. Die gedaante bleef nog jaren het visuele handelsmerk van Saga. Daarnaast wekten twee nummers mijn aandacht. Die hadden als subtitel chapter four en chapter six. Merkwaardig.
Mijn eerstvolgende bezoek aan Boudisque in Amsterdam, destijds voor symfomanen dé platenzaak van Nederland, had maar één doel: afdeling symfo, letter S. En jawel, naast het eerder genoemde titelloze album stond daar ook album nummer twee, Images At Twilight. Met een hoes die mijn voorstellingsvermogen te boven ging. Een hoes die overigens op 11 september 2001 plots een andere betekenis kreeg….. Met twee lp’s in het plastic tasje stapte ik in de trein op weg naar huis.
Anno 2020 is Images At Twilight nog steeds mijn favoriete Saga album. De band bracht talloze albums uit en kende een rumoerig bestaan. Interne meningsverschillen, bandleden die vertrokken en weer terugkwamen. Een zanger die stopte met zingen, maar hier later weer op terugkwam. Nadat Saga het na 40 jaar genoeg vond kwam er een afscheidstournee. Ook daar kwam men nog kort op terug.
Boven alles verheven is de muziek en het kenmerkende geluid van de band. Een geluid dat niet te vergelijken valt. Er zijn legio groepen die zich later door dit specifieke Saga geluid lieten inspireren. Maar wat is dan zo kenmerkend aan dat geluid? Daarvoor moet je dit album Images At Twilight beluisteren. Alle nummers zijn to the point en duren vrijwel nooit langer dan vijf minuten. De melodieën zijn aanstekelijk en zitten gelijk in je hoofd. Dat komt mede door de teksten en titels van de nummers, die een eenvoudige rijmelarij kennen.
Met Ian Crichton heeft Saga een gitarist die alom aanwezig is met bijtend klinkend gitaarspel. Zijn solo’s duren nooit lang en gaan daardoor niet vervelen. Het toetsenwerk is meestal catchy en zanger Michael Sadler heeft een herkenbaar stemgeluid. Daarnaast bezit hij een charisma dat ieder optreden tot een feestje maakt. Ook de ritmesectie is uitstekend voor elkaar. Kortom, Saga maakt een mengeling van makkelijk te verteren prog, pop en melodieuze rock. Het omvangrijke oeuvre kent eigenlijk maar één écht progalbum, Generation 13.
Dan nog het verhaal van de chapters. Op deze cd staan chapter three en chapter one. Deze serie van bij elkaar horende nummers werden er in eerste instantie acht. Later volgden nog chapters negen tot en met zestien. Voor mij is Images At Twilight een classic album omdat alle acht nummers onderdeel uitmaken van het beste van Saga!
Classic Album: Saga – Images At Twilight (1979)
451
vorig bericht