Het debuut album van deze Noorse band klinkt bekend en toch ook weer niet.
Zoals valt te lezen in de meegestuurde info is echte kunst gedefinieerd als het verschil tussen stelen en kopiëren en is Connect The Circle zich daar goed van bewust. En inderdaad, bij het luisteren van het album klinkt het hier en daar bekend, maar is er toch een eigen draai aan gegeven. De band onder aanvoering van zanger Arild Fevang weet bijvoorbeeld in bepaalde nummers toch wel een hele duidelijk link te leggen naar het betere werk van Ronnie James Dio.
Naast Fevang bestaat de band uit drummer Robert William, gitarist Kenneth Brastad en bassist Raymond Smith. De band wordt in 2019 in Drammen, Noorwegen, opgericht en er worden dat jaar al drie singles uitgebracht. This Is Madness is het debuut album van de band met acht nummers, goed voor veertig minuten muziek.
De riffs en zang zijn stevig en geven body aan de nummers. The Jester kent een compact brok muziek, riffs, solo’s en sterk drum- en baswerk. De eerder genoemde vergelijking met Dio is uitstekend te horen in de ballad In My Darkest Hour waarin subtiel gitaarspel een harmonieus geheel vormt met de vocalen van Fevang.
In het nummer Burn The Sky gaat de band er even stevig tegen aan, ruig gitaarwerk en beukende drums. Fevang hoeft zijn stem niet te forceren en blijft sterk zingen, ongehinderd door de muur van geluid om hem heen. Als dan het laatste nummer United States Of Oppression afgelopen is, blijft er een voldaan gevoel over. Dit was een uitstekend album van een uitstekende band. En er is zeker een gevoel van meer, meer, meer. Dus of de heren maar alvast willen beginnen aan een opvolger, er wordt op gewacht.
Connect The Circle – This Is Madness
353
vorig bericht