Cryptex – Once Upon A Time

Een band waarvan ik het onbegrijpelijk vind dat ze nog niet tot de top gerekend worden is het Duitse Cryptex.
Zelf leerde ik ze kennen toen ik het album Good Morning, How Did You Live? ter recensie kreeg, waarop de band nog het meest van folkprog had, maar zich vooral heel weinig van genregrenzen aantrok. Het volgende album, Madeleine Effect uit 2015, liet een band horen die niet alleen zijn geluid had gevonden, maar dat ook in een dynamische en op momenten buitengewoon bombastische productie wist te vangen.
Cryptex bestaat uit zanger en pianist Simon Moskon, gitarist André Jean Henri Mertens en bassist Marc Andrejkovits. Verder zijn er op Once Upon A Time nog tal van anderen te horen. Uiteraard een drummer, maar ook achtergrondzangeressen, een kinderkoor, een saxofonist en een celliste. Bombastische, orkestrale stukken, heavy passages, ingetogen stukken en spannende overgangen, het zit er allemaal in. Als je dat vindt klinken als als Savatage heb je gelijk. Cryptex bracht een paar jaar geleden een geweldige cover van Gutter Ballet op hun digitale release Rain Shelter Sessions. De band gebruikt veel van de elementen die ook die band kenmerken, zonder een kopie te worden. Dat heeft voor een groot deel te maken met de zang. De zang van Simon Monkon, die een herkenbaar, emotioneel geladen stemgeluid heeft, maar ook de koortjes.
Muzikaal is het proggy hardrock met een prominente rol voor de toetsen en dan vooral de piano. Het levert een rijk en gevarieerd geluid op, vol dynamiek en verschillende sferen. Een paar keer zit er een gesproken stuk van Simon Moskon in een track. Met een licht accent (hoewel zeker geen Klaus Meine), maar het werkt beter dan ik vooraf zou hebben verwacht. De tracks zijn niet overdreven lang en toch gebeurt er erg veel in. Dat het allemaal erg goed in elkaar zit hoor je bij de eerste beluistering al, maar gaandeweg ontvouwen zich allerlei lagen in de tracks en hoor je de details pas goed. De gesproken delen, het geweldige gitaarloopje in Haunted, de wisselwerking tussen gitaar en zangpartijen in allerlei tracks, de manier waarop na het heftige Reptiles de track I Don’t Why begint met piano en cello, kortom Once Upon A Time is een ware ontdekkingsreis.
Ja, ik ga het zeggen: Cryptex zit met Once Upon A Time al op het niveau van Savatage. Okee, Savatage hield dat niveau lang vol, maar gezien de gestage groei van Cryptex heb ik er alle vertrouwen dat ook zij dat niveau gaan vasthouden. En nu ze bij Steamhammer zitten komt misschien ook de dik verdiende erkenning. Dit is er een voor mijn jaarlijstje.
Cryptex – Once Upon A Time
(Dteamhammer SPV)

Cryptex website