Ande – Vossenkuil

Steeds meer black metal projecten staan in ons land op met een beperkte bezetting en Nederlandstalige teksten. De originaliteit daarvan is dus tanende. Dat wil zeggen dat je van goede huize moet komen om er tussen uit te springen. Maar doet de Belgische eenmansband Ande dat? Wel, lees verder…
Na de instrumentale intro start het eerste echte nummer met het type tremolo gitaren en blastbeats dat typisch is voor het genre. Evenzo de galmende schreeuwzang. Op het moment dat ik het verwacht had gaat het tempo even wat naar beneden. Kortom, een beetje een platgetreden herfstachtig bospad.Als de gitaar wat meer naar voren was gekomen in de mix had het wat lekkerder geklonken. Waren de vocals meer op de voorgrond te horen zijn hadden wellicht de teksten me kunnen boeien. Wat nu overblijft is helaas een brij van een standaard black metal sound waar ik niet veel mee kan.
Gelukkig laat Ande zich van een betere kant horen op  de vierde track, Eeuwig Vuur. Daar horen we wat cleanere vocals, het tempo gaat wat omlaag en de sfeer beter wordt opgebouwd.  Het is allemaal wat minder trve black metal en minder old skool maar geeft wel wat onderscheidend vermogen aan een genre wat tegenwoordig wat verzadigd lijkt te raken.Deze ingezette lijn wordt gelukkig vastgehouden in de track Mijn Koninkrijk Van Groen en Sneeuw  en in minder mate in Op Het Meer.  Het laatste nummer is weer instrumentaal en zit vol van sfeer en heet dan ook Afsluiting.
Kortom, laat je niet meteen ontmoedigen bij door het eerste nummers. Het wordt beter. Tenzij je alleen maar naar echte Noorse kelder op zoek bent. Dan moet je wellicht wat tracks skippen. Persoonlijk ben ik van mening dat het spelen met het traditionele en het verrassende tot een redelijk compleet black metal album heeft geleid.