Alcatrazz – Born Innocent

Vorig jaar veranderde Bonnet de naam van de Graham Bonnet Band weer in Alcatrazz. Hij zei er zelf eerlijk bij dat dat om puur commerciële redenen was. De naam Graham Bonnet was nu eenmaal een stuk minder bekend.
Begin dit jaar trad bassist Gary Shea weer toe tot de band, dus met Bonnet, Shea en toetsenist Jimmy Waldo was ook drievijfde van de originele band uit 1983 weer present. Alleen gitarist Joe Stump en drummer Mark Benquechea waren geen lid van de oorspronkelijke bezetting. Stump is trouwens alwéér een nieuwe gitarist. Qua albums en gitaristen loopt Bonnet ongeveer een op een…
Maar goed, zowel voor de Graham Bonnet Band als voor het huidige Alcatrazz geldt dat het toch vooral Graham Bonnet plus band is. Het is zijn oeuvre dat live wordt uitgevoerd (inclusief solotracks en tracks van Rainbow en Michael Schenker Group) en ook op het nieuwe album Born Innocent is de band niet steeds aanwezig. Er zijn tracks medegeschreven door Chris Impellitteri, de Italiaanse gitarist Dario Mollo, de onlangs overleden Bob Kulick (Kiss, Meat Loaf), de Japanner Nozumu Wakia en voormalig Alcatrazz-lid Steve Vai. Impelliteri, Mollo, Kulick en Wakai spelen ook mee, net als bijvoorbeeld Annihilator’s Jeff Waters. En dan is er nog een opmerkelijke afsluiter, waarover straks meer.
Bij het laatste album van wat toen nog de Graham Bonnet Band heette, Meanwhile, Back In The Garage, viel gitarist Joey Tafolla vooral op door nogal makkelijke shredderstrucjes en was het geluid van het album zo in-your-face dat elke dynamiek eruit geramd was. Dat is op dit album helemaal rechtgezet, met opmerkelijk genoeg vrijwel hetzelfde team voor productie, engineering en mix. Met één uitzondering: Alessandrio Del Vecchio ontbreekt, de Frontiers-zetbaas die vorig jaar meer albums van dat label in de mix verprutste.
Deze ronde is er met Joe Stump een gitarist die nóg meer uit de shredderhoek komt dan Tafolla, maar Stump weet wèl met functionele en melodieuze solo’s te komen. Beter geluid, beter gitaarwerk, is er nog iets aan te merken op dit album dan? Nou, eigenlijk niet. Ook al schrijft Bonnet meestal niet de muziek, hij heeft altijd al een goed gevoel voor melodie gehad waarmee hij bij elk van de bands iets eigens toevoegde. Alle songs hebben een goede melodie, waarbij vaak eigenlijk de instrumentatie er pas hardrock van maakt. Bonnet is de leadsirene met zeer herkenbare zanglijnen en is meestal ook het achtergrondkoor. Het is bijna hardrock by numbers, maar er zit iedere keer weer iets in dat het net even onderscheidt van de vele andere platen in dit genre. Het resultaat was dat ik zelfs al na de allereerste beluistering het refrein van The Wound Is Open nog een uur in mijn hoofd had zitten.
Dan nog even over die afsluiter. For Tony gaat over Bonnet’s oudere broer (de track begint met de geniale regel “I’ll never remember the first day we met”) en bestaat alleen uit Bonnet’s stem en … blazers! Nou ja, Steve Mann, uit de band van Michael Schenker, die meerdere blaasinstrumenten voor zijn rekening neemt. Het levert een onverwacht en onverwacht fraai slot op van een heerlijk album.

Alcatrazz website