Mia W. Wallace (Nervosa): Ik vind het wel leuk dat de mensen nu de echte ik leuk vinden

Toen all-female thrash metal band Nervosa uit elkaar viel in April van 2020 wist gitarist Prika Amaral een talentvolle groep dames bij elkaar te brengen om het nieuwe album, Perpetual Chaos te maken. Onder deze dames vinden we de sympathieke Italiaanse Mia W. Wallace.  Eerder speelde ze bas bij Abbath en Triumph Of Death. Ik sprak haar via Skype over het nieuwe album en over haar zelf.
Ik weet dat je een groot fan van bent van de Alien films. Heb je gedurende de lockdown daar veel naar gekeken?
Haha, niet echt. Ik ben vooral een groot fan van H.R. Giger, de ontwerper van de Alien. Hij is mijn favoriete kunstenaar en heb verschillende werken van hem aan de muur hangen.
Over kijken gesproken. In de onlangs verschenen documentaire over de opname van het Perpetual Chaos album is duidelijk te zien hoeveel plezier jullie met elkaar hadden. Hoe komt het dat, terwijl jullie elkaar eigenlijk niet kenden, toch zo’n goede klik met elkaar hadden?
We keken in elkaars ogen en wisten gewoon dat het goed zat. Vaak vechten vrouwen met elkaar over van alles, maar we konden gelijk goed met elkaar opschieten en hebben ook na de opnames goed contact gehouden. We zijn gewoon erg hetzelfde, geen normale vrouwen. We verenigen ons samen tegen onrecht en dergelijken.
Prika Amaral, het enige overgebleven lid van het ‘’oude’’ Nervosa scheef alle nummers. Wat voor extra’s brengen jij voor de band?
Ik breng mijn eigen stijl. Ik heb die wel een beetje moeten aanpassen. De atmosfeer was wat thrashier toen Fernanda Lira nog bas speelde en nu wat duisterder door mijn black metal achtergrond. Ik speel bovendien met een plectrum in tegenstelling tot Fernanda. Ook hoef ik niet tegelijk te zingen zoals zij wel moest, dus ik kan wat meer aandacht besteden aan mijn spel.
We zagen je eerder op het podium altijd met corpse paint op. Voelt het naakt zonder?
Niet echt naakt, maar corpse paint is zeker wel iets waar je je achter kunt verstoppen. Het geeft je meer kracht omdat je je verstopt onder iets wat er eng uitziet. Nu, zonder corpse paint, laat ik mezelf meer zien dan eerst. Ik vind het wel leuk dat mensen de echte ik nu leuk vinden in plaats van het agressievere karakter dat ik speelde. Ik bracht overigens de schmink altijd zelf aan en ontwierp zelf het design.
Ik heb je kledingstijl altijd cool gevonden. Het is een mooie mix van rock ‘n’ roll in de stijl van Lemmy en black metal outfits. Draag je die in het dagelijks leven ook?
Niet op het werk, ik ben lerares, dan mag het niet. Het is zeker wel mijn eigen stijl. Ik volg niet graag een stijl en mix gewoon alles wat ik leuk vind. Gelukkig is het resultaat iets wat er fatsoenlijk uitziet. In mijn eerder bands was de outfit wellicht wat the trashy en met Abbath droeg ik natuurlijk een volledig ‘’harnas’’ in de Abbath stijl.
 
Welke leeftijd geef je eigenlijk les en wat vinden je leerlingen ervan om een metalhead voor de klas te hebben staan?
Kinderen in het eerste tot vijfde jaar. De leerlingen weten niet wat ik doe, anders denken ze dat ik gek ben. Maar ze mogen me graag. Ze voelen dat ik gepassioneerd ben. Ik kan vooral goed opschieten met de bozere kinderen die zijn heel kalm bij me.
 
Eerder spuwde je vuur op het podium. Kun je vertellen hoe dat was en waar je dat leerde?
Ik ben daarmee gestopt in 2000 omdat het in Italië niet meer mocht in clubs. Het was te gevaarlijk vanwege het vuur, maar ook vanwege het lekken van petroleum op de vloer. Dat is gevaarlijk voor het publiek, want dronken metalheads en een gladde vloer zijn geen goede combinatie. Maar ik kan het nog, hoewel ik niet weet of ik het nog eens zou gaan doen. Het is wel gevaarlijk als je petroleum doorslikt, afhankelijk van de hoeveelheid. Het brandt in je keel en dan in je maag en als je dan moet overgeven brandt het gewoon weer opnieuw in je keel. Gelukkig heb ik nog nooit een ongeluk ermee gehad, maar de smaak blijft twee dagen hangen, hoeveel je ook spoelt met mondwater. Ik heb leerde bij Keltische feesten vuur te spuwen zonder mijn haar in de fik te zetten.
Waarom koos je er ooit voor bas te gaan spelen in plaats van, het wellicht populairdere, instrument, de gitaar?
Mijn toenmalige vriend was bassist. Ik zag hem dat instrument spelen en wilde het gelijk ook kunnen. Hij leerde het me. Mijn held Abbath speelde vroeger ook bas, dus dat inspireerde me ook.
Je hebt een eigen, speciaal voor jou vervaardigde basgitaar, The Black Beast. Hoe kwam dat tot stand?
Ik boog de hals van de bas altijd voor een speciale sound. Ik beschadigde hem daar echter mee en veranderde de tuning. Ik heb er zelfs eentje gebroken met deze techniek, die eigenlijk geen techniek is. Afgelopen jaar nam ik een speciaal vervaardigde bas mee on tour met Abbath. Een bas met tremolo zodat ik het geluid kan maken zonder de hals de breken.  Daarnaast ziet het er gewoon cool uit. Men is niet gewend een bas met tremolo te zien.
Wat is je eigen favoriete muziek?
Muziek die me positieve energie geeft en een goede vibe heeft. Het maakt niet uit welke stijl.
Hoe denk je dat de sound van Nervosa zich zal gaan ontwikkelen?
Ik vond de sound altijd al goed dus ik hoop dat die een beetje zo blijft. Maar we blijven ons natuurlijk ontwikkelen omdat we zelf evolueren en onze stijl altijd blijft groeien. Wie weet hoe dat dus in de toekomst gaat klinken.
Als je jouw naam invoert op Google stuit je al snel op het Pulp Fiction personage Mia Wallace (vertolkt door Uma Thurman). Voegde je daarom de “W” van Winter toe aan je naam?
Haha, ja dat is de reden. Daarnaast is het een eerbetoon aan mijn allerbeste vriendin die als een zus voor me is. Ze woont in Noorwegen en heet Winther, dus met een ‘’h’’ extra in de naam.