The Besnard Lakes – The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings

Het nieuwe album van deze psych-rockband uit Montreal duurt langer dan een uur en staat vol met nummers over de duisternis van het sterven en het licht aan de overkant.
In het nummer Raindrops eert de band het overleden meesterbrein Mark Hollis van Talk Talk: On the other side of the world is my backyard Garden Of Eden spirited. Did it need to be protected? De band heeft gebroken met het label en besluiten nu alleen datgene te doen wat ze zelf leuk vinden. Geen compromis, geen onderhandeling, geen hang naar de hedendaagse markt. Er  is maar één ding dat telt, de liefde voor elkaar en voor het samen spelen van muziek. Het resulteert in negen lange nummers waarvan er uiteindelijk maar één korter dan vijf minuten duurt.
Dit is het zesde album van de band en de nummers lopen naadloos in elkaar over. Melodisch en vol samenzang, de band creëert haar eigen typische geluid. De band neemt uitgebreid de tijd voor het nieuwe album, langer dan de twee jaar die voorheen gehanteerd wordt. Voor het nieuwe album worden zelfs oude demo’s afgestoft van jaren geleden, andere nummers worden nieuw gecomponeerd.
Het dubbel album kent vier kanten, te weten Near Death, Death, After Death en Life. Multi instrumentalist Jace Lasek schrijft een nummer over zijn overleden vader. Op zijn sterfbed krijgt hij dromen door de morfine en praat hij over een raam in zijn laken. In het nummer The Father Of Time Wakes Up rouwt de band om de dood van Prince.
Het album is een lang gerekt stuk muziek dat zonder versnellingen voortkabbelt. Het is een sferisch geheel dat perfect bij een film zou passen. Pas in The Father Of Time Wakes Up wordt het iets heftiger en komt er meer stemming in. Het afsluitende nummer Last Of The Great Thunderstorm Warnings is een nummer van bijna achttien minuten dat eigenlijk na zeven minuten al afgelopen is maar dan nog een lange sferische en instrumentale uitloop heeft.
Het geheel is weer eens iets totaal anders. Tekstueel zit het goed in elkaar en constant wordt er verwezen naar de dood of het stoppen en tegenhouden van de dood. Het is beslist geen deprimerend album, maar meer een album om lekker achterover in de luie stoel naar te luisteren.