Fragmentum is terug met een nieuw album en een nieuwe bezetting. Deze Belgische melodic deathmetalband wist ons in 2019 te verrassen met het uitstekende Pugnacity, uitgebracht na hun Amerikaanse tournee als support voor Children of Bodom. Daarna gingen ze nog op een Europese tournee met Soulfly. Voor het nieuwe album Masters Of Perplexity werd de band gereduceerd tot zijn creatieve kern: de gitaristen/zangers Jan en Gunnar, en aangevuld met de nieuwe drummer Paul De Smet (Transport Aerian).
Masters Of Perplexity heeft de Maya’s als thema en er is ook een kleine koerswijziging: nog meer aandacht voor de melodie en iets minder op de doom. Het accent ligt nog steeds op de snelle en virtuoze gitaarpartijen, maar Jan en Gunnar profileren zich hier ook als sterkhouders in productie en arrangementen. De intro van bv. Mountain Of The Dead is bv. uitzonderlijk goed qua productie, wat maakt dat het daaropvolgende grunten (in bijna exact dezelfde toon) er mooi tegen afsteekt. Het gebrek aan variatie in het grunten speelde ook al op Pugnacity. Op het nieuwe album wisselen ze de grunts af met een paar zuinige cleane vocalen (zoals op Screechings Of The Sacrifice), en dat helpt.
Fragmentum speelt met contrasten: catchy melodielijnen tegen agressieve gitaren, drumritmes die niet altijd zijn wat je verwacht tegenover gitaarsolo’s die dan weer meer wel dan niet klassiek zijn, … Het thema van de Maya’s zit heel goed verwerkt in de lyrics en Fragmentum heeft de valkuil ontlopen om makkelijk wat tribal-elementen toe te voegen aan de muziek. De moeilijkere weg is om de complexiteit van de Maya’s in wetenschap en godsdienst muzikaal te vertalen, en toch is de band daar goed in geslaagd.
Eén van de hoogtepunten van het album is het gejaagde Clash Of The Clans, waarop de grunts mooi in de gitaarmelodie en eenvoudige drumpatroon blenden. Op Trick Of The Twins doen ze dat nog eens over. Feast Of The Flesh is een heel stuk trager, heeft een knap cello-arrangement en staat met twee voeten in de doom (toch in de lange intro). Daarna gaat deze track meer in de richting van melodic deathmetal, om dan nog een paar keer heen en weer te pingpongen tussen die genres. De tracks van Fragmentum zijn zelden in één hokje te duwen en dat siert hen.
Masters Of Perplexity is voor Fragmentum opnieuw een stap vooruit ten opzichte van Pugnacity, zowel in de technische passages als in de productie. Benieuwd of ze met dit nieuwe album opnieuw door Europa en de VS gaan touren.