Diamond Rowe (Tetrarch): "Ik vind het mooi dat ik mensen kan inspireren"

In 2020 leken ze er ineens te zijn, de band die nu metal weer hip maakt – Tetrarch. Naast frontman Josh Fore is vooral gitarist Diamond Rowe het boegbeeld van deze band. Toch was het een lange weg richting hun huidige succes, zo blijkt uit mijn interview met Diamond.
AMBITIE
Dat Tetrarch een ambitieuze band is, blijkt wel uit het feit dat ze in 2015 verhuisden van Atlanta naar Los Angeles. Dat alles om dichterbij labels, promoters en merch drukkers te zijn. Vanaf de oprichting van de band op school, toen Josh en Diamond een jaar of elf waren, hebben ze een lange weg doorlopen. Van talentenshows naar festivals en dan uiteindelijk een platendeal. Die ambitie heeft de nooit onder stoelen of banken gestoken en dat heeft zich weten te lonen. Ze hebben altijd al gezegd dat ze de ‘’volgende grote metalband” willen worden.
Toen jaren geleden Trivium in interviews verkondigden dat ze de ‘’volgende Metallica” wilden worden konden ze op nogal wat kritiek rekenen. Gelukkig viel dat voor Tetrarch mee. “Het feit dat we geen specifieke bands aanhaalden heeft daar waarschijnlijk bij geholpen,”zegt Diamon lachend.
Metallica was wel de favoriet band van Diamond en Josh op school. Het is dan ook geen toeval dat Tetrarch oorspronkelijk als een thrash metal band begon. “We speelden snelle metal tracks met 80 riffs in één nummer alsof we Kill Em All opnieuw schreven. Naar mate we beter werden in het schrijven van muziek en we als muzikanten groeiden, begonnen we meer metalcore te spelen en uiteindelijk dat wat we nu doen. Het is geen bewuste keuze geweest, maar gewoon iets wat natuurlijk zo is ontstaan.”
ROLLEN
Binnen de band zijn Josh en Diamond de belangrijkste songschrijvers. Daarnaast doen ze veel van het zakelijkere werk en de interviews. “Ryan en Ruben doen de dingen die we haten. AL het saaie gedoe als dingen verzenden en merch brengen. Daarnaast zijn ze goede chauffeurs tijdens nachtelijke ritten als we aan het touren zijn. Ze zijn erg actief en bewegen veel. Ze zijn into fitness en goed in vorm, altijd vrolijk. Zo hebben we allemaal onze rol in de band en zijn we daar comfortabel bij.”
Toch heeft Diamond nog een andere rol gekregen. Als donkere jonge vrouw voldoet ze niet aan het stereotype van metal gitarist. Daardoor heeft ze ook een soort voorbeeldfunctie gekregen. Dat moet soms best zwaar zijn? “Ik was me niet eens zo bewust van het feit dat ik anders was. Ik was gewoon dol op gitaren en keek op tegen Dimebag Darrell, Slash en Kirk Hammett. Ik was een jongensachtig meisje. Pas toen mensen me er vaker op wezen dat ik anders was besefte ik het zelf. Op zich valt die druk wel mee. Ik doe gewoon wat ik ook zou doen als ik een blanke man was. Ik vind het op zich mooi dat ik mensen kan inspireren maar laat me er niet onder gebukt gaan.”
NU METAL
Nu metal heeft soms een slechte naam, dat het te simpel en oppervlakkig zou zijn. Toch hadden veel nu metal bands sterke, persoonlijk teksten.
“Josh schrijft de teksten. Ik help hem soms een beetje mee als het gaat om het zoeken naar thema’s of richting. We laten ons zeker inspireren door de nu metal bands waar we vroeger fan van waren. Wat mensen vaak vergeten is dat die bands teksten zongen die heel persoonlijk waren en waar mensen zich mee konden identificeren. We wilden een plaat maken vol zielsangst, maar ook eentje waar mensen zich mee konden identificeren. Pijn, gebroken harten, het willen vinden van innerlijke kracht. Bands als Korn en Slipknot hadden ook van die teksten die mensen wisten te raken.
Dus ja, Tetrarch werd zeker beïnvloed door de grote nu metal bands. “Mijn absolute favoriet is Korn, gevolgd door bands als Mudvayne, Slipknot, Linkin Park en Deftones. Maar zelfs Limp Bizkit kon ik wel waarderen. Als ik denk aan nu metal, denk ik aan jeugdige muziek vol zielsangst en met grote hooks. Niets om je voor te schamen. Het was op een bepaald moment hip die bands te haten omdat ze te populair waren, maar ik ben nog steeds dol op die bands.”
Toch brengt Tetrarch meer dan alleen een imitatie van die favorieten. Dat laat zich verklaren door hun andere invloeden. “Ons geheime wapen is dat we niet bang zijn van solo’s. Josh en ik kunnen riffmachines zijn als we willen. Daarnaast wordt de stem van Josh vaak vergeleken met die van Chester Bennington (Linkin Park) maar dat is toeval. Hij wordt net zo geïnspireerd door bands als Green Day en Pearl Jam. We hebben invloeden buiten metal.”
Zelf heb ik veel nu metal acts in de hoogtij dagen van nu metal leren kennen door soundtracks. Diamond zou het ook wel zien zitten om aan een soundtrack bij te dragen. “Mensen zeggen ons dat we een nieuwe versie moeten doen van de Queen Of The Damned soundtrack, haha. Wat me echt gaaf lijkt is een soundtrack te doen voor een SAW film. Ik maak graag enge geluiden met de gitaar.”
Een snel rijzende ster aan het gitaristen firmament maakt tegenwoordig al snel een solo album met wat gastzangers. Daar is Diamond echter niet mee bezig. “Ook hier gaan we voor de Metallica aanpak. Tetrarch is mijn eerste en enige band, dat is een bewuste keuze. We hebben zoals gezegd grote ambities, en ook al is het vast leuk om met andere muzikanten samen te werken heb ik daar geen behoefte aan.”
Ik ben benieuwd waar de ambitie van Tetrarch ze nog gaat brengen!