Deze zag ik een paar weken geleden nog niet aankomen. Uiteraard als Opeth liefhebber en verzamelaar wist ik dat er eind deze maand een nieuw album uit zou komen van White Stones, de band rond bassist Martin Mendez. En leuk vond ik het dat de promo ineens verscheen in de promopool van Rockportaal. Maar tot mijn grote verbazing ging het nog een stap verder. Er kwam een uitnodiging voor een interview. Een uitgelezen kans natuurlijk voor mij om eens wat vragen op te stellen. Toch wel met een licht aangespannen onderbuik maakte ik op de afgesproken tijd contact met Barcelona…
De man nam op met een vriendelijke stem en verontschuldigde zich meteen voor alle rumoer om hem heen. Martin was lekker aan de wandel in het centrum van de wereldstad. Speciaal voor mij was er een moment in de vroege avond gekozen omdat de beschikbare interview tijdblokken allemaal overdag waren. Door mijn werk was dit niet mogelijk en dus heeft Nuclear Blast het op deze manier kunnen regelen. Dit alleen maakte het gesprek nog meer bijzonder.
Hallo Martin, allereerst gefeliciteerd met het nieuwe album. Ik heb het nu een aantal malen mogen beluisteren en vergelijken met Kuarahy, het debuutalbum. Meteen valt mij op dat beide intro nummers lijken op film soundtracks. Bij deze hoor je een donkere stem “La Menace” uitspreken. Dit ben ik gaan onderzoeken en kwam uit bij een film uit 1977 met Yves Montant. Is dit inderdaad de inspiratie geweest?
Ha ha nee dat klopt niet helemaal. Ik heb dit helemaal zelf gemaakt. Weet je, dit was eigenlijk bedoeld als intro voor de geplande liveshow bij Prognosis in 2020. Ik zocht naar een goed intro en ik vond dit perfect passen bij de muziek. Terwijl ik dit componeerde vroeg ik Eloi, de vocalist van White Stones, om iets dreigends in te spreken in het Frans omdat ik het accent erg tof vind. Hij is half Frans dus kon hij dit perfect voor mij doen. En het is erg goed gelukt vind ik zelf.
Ik had kaarten voor dit optreden en keek er naar uit.
Ja dat deden wij natuurlijk allemaal, maar wie weet volgend jaar. Fingers crossed.
Het nieuwe album is opgenomen met een andere band dat het vorige. Eigenlijk is het de beoogde liveband met gitarist Joao Sasseti en drummer Joan Carles Marí Tur.
Ik heb zelf alle bas- en gitaarpartijen opgenomen. Joao heeft alle solo’s thuis opgenomen omdat hij in Portugal woont en niet kon vliegen. Dus hij stuurde deze naar mij toe. Joan is een erg goede drummer die ik voor de opnames nog nooit echt had ontmoet. Ik leerde hem kennen zo’n twee maanden voor de opnamen en stuurde hem de nummers toe. Toen hij uiteindelijk in de studio was voor de opnames was dit onze eerste kennismaking. De chemie was er meteen en het was net of wij elkaar al heel lang kenden. Hij heeft uiteindelijk in twee dagen tijd alle drums opgenomen en dat was natuurlijk geweldig.
Joan Carles is van huis uit een typische jazz-drummer als je de video’s op Youtube bestudeert. Kun je hem een beetje vergelijken met Martin Lopez die ook een meer funky drumstijl heeft?
Nee het is niet helemaal hetzelfde. Het zijn beiden fantastische drummers maar deze jazzy stijl past beter bij deze muziek.
Het nieuwe album heeft een compleet andere sound dan het eerste. Net als bijvoorbeeld bij het nummer To Live And To Die lijkt het zelfs af en toe een beetje “dansbaar” als je begrijpt wat ik bedoel. Iets toegankelijker.
Dansbaar is goed haha. Ik begrijp wat je bedoelt. Je hoort nog steeds dat het dezelfde band is maar het eerste album is minder technisch. Dit keer wilde ik het wat complexer maken. Ik schreef wat in mij opkwam en ik ben erg blij met het resultaat. Het is in mijn ogen een wat donkerder en heavier geheel geworden.
Het nummer Iron Titans is met zijn ruime acht minuten een prachtige epic geworden. Gedurende het eerste gedeelte lijkt het erg op film muziek, en sterker nog ik vind het wat weg hebben van de ouderwetse spaghetti westerns. Is dit bewust?
Ha ha zelf heb ik hier nog niet zo bij stil gestaan, maar wie weet moet ik, net als Mikael, ook wat meer film muziek gaan schrijven. Nee dit was niet een bewuste keus.
Freedom of Captivity gaat dat over de huidige Covid situatie?
Misschien heeft het er beetje mee te maken. Eloi heeft de teksten geschreven en wellicht is het inderdaad een metafoor voor wat er deze tijden zich allemaal afspeelt in de wereld. Het gaat niet persé over Covid maar is, net als alle andere teksten, meer geïnspireerd op hoe de huidige maatschappij nu is en alle beperkingen die wij ons opgelegd worden.
Mis je het liveoptreden?
Ja natuurlijk mis ik het en dat is logisch. Uiteraard is het hier thuis zijn erg fijn en het kwam nu goed uit met de schrijven en opnemen van dit album. Maar aan de andere kant is het ook griezelig. 60% van mijn inkomen bestaat uit opbrengsten uit optredens, en dat kun je ook niet onderschatten. We moeten echt weer aan het werk.
Ik wist niet dat je ook zelf gitaar speelde
Oh ja hoor dat doe ik al heel lang en heb het in verschillende bands gedaan. Iedere keer als ik vrijaf heb pak ik lekker de gitaar en ga ik spelen. In Opeth zelf heb ik nooit de gitaar gespeeld maar in bands voor die tijd wel en nu natuurlijk in White Stones.
Voel je je gemakkelijk in deze andere rol waarbij je meer op de voorgrond bent dan bijvoorbeeld bij Opeth? Daar ben je natuurlijk altijd vooral op de achtergrond aanwezig.
Het is veel werk want ik krijg nu meer aandacht door onder andere interviews. Ik vind het wel erg leuk en het begint te wennen. Bij White Stones doe ik vrijwel alles zelf van componeren tot het organiseren van de videoclips en natuurlijk het album. Maar nu ben ik even niet alleen de bassist. Ik ben het gezicht achter dit project. Het is een prachtige mogelijkheid om mij zelf te uiten en te laten zien aan iedereen wat ik in me heb.
Je lijkt zo’n verlegen man als je op het podium staat. Mikael plaagt je er altijd even mee tijdens een optreden.
Eigenlijk ben ik ook vrij verlegen hoor. Ik hoef niet persé in de spotlight te staan en ik ben er aan gewend dat ik altijd even op deze leuke manier aandacht krijg.
Ik wil het nog even over het nummer Iron Titans hebben. Gedurende het nummer hoor ik in de tekst de woorden Dancing into Oblivion langs komen. Kan ik dit nummer op deze manier een beetje typeren als de titletrack?
Het is niet persé de titletrack maar ik heb deze woorden wel gebruikt als album titel. Dat is wel zeker. Het is het langste nummer en het is representatief het geluid en het voor het hele album. Ik heb het nummer altijd geweldig gevonden en het is geen toeval dat dit de connectie is met het album.
En ik moet toch de vraag stellen. En natuurlijk is deze vraag al een miljoen keer gesteld, dus sorry daarvoor, maar waar komt de naam White Stones eigenlijk vandaan?
Het komt van de plaats waar ik ben opgegroeid Piedras Blancas in Uruguay. Eigenlijk is het gewoon de letterlijke vertaling en is het een eerbetoon. Toen ik bezig was om de band op te richten wilde ik het echt goed doen. Het eerste album Kuarahy was geschreven en ik was zo blij met het resultaat met wat ik zelf allemaal voor elkaar had gekregen. Ik ging er mee naar Nuclear Blast maar zocht nog naar een juiste bandnaam. Het was echt een emotionele tijd en moest veel terugdenken aan mijn jeugd en waar ik vandaan kwam en wat ik bereikt had. Net als de teksten die ook vooral verwijzen naar mijn jeugd wilde ik het album ook hiermee verbinden. Vandaar White Stones als tribute aan mijn verleden en de mensen waar ik mee ben opgegroeid.
Waar het je de mensen van Vidres a la Sang eigenlijk gevonden? Dat is ook een geweldige band.
Dat was eigenlijk niet zo heel erg moeilijk hoor. Hun vocalist Eloi was mijn buurman. Eigenlijk wilde ik zelf ook de vocalen doen op Kuarahy maar het werd helemaal niks. Ik was er niet blij mee en zocht naar een alternatief. Ik wist dat Eloi zong in Vidres a la Sang en vroeg hem of hij het eens wilde proberen. Hij heeft een geweldige stem. Daar is het met hem begonnen. Daarna zocht ik naar bandleden en de drummer en gitarist hebben mij geholpen om het album op te nemen. Uiteindelijk ben ik wel verder gegaan om een liveband bij elkaar te krijgen en kwam ik terecht bij Joao en Joan. Op het album van Vidres met de naam Set de Sang heb ik uiteindelijk ook nog een klein aandeel verzorgt. Ik ben alleen nooit echt een bandlid geweest.
Eloi is een geweldige vocalist.
Ja dat is hij zeer zeker en ik ben erg blij met hem. Ik kan hem uitdagen en hij weet altijd weer verrassend voor de dag te komen. We hebben samen alle zanglijnen bedacht en samenwerken met hem is inspirerend en leuk. Een mooie aanvulling op de sound van de band.
Ik wil je graag bedanken voor de tijd Martin. Het was mij een waar genoegen en ik hoop je snel op een podium te zien met White Stones.
Jij ook bedankt en inderdaad optreden met White Stones is echt iets dat moet gaan gebeuren. Wie weet is dat inderdaad wel op Prognosis 2022.
credits Jonas Akerlund