Sinds 2017 bezorgt het Amerikaanse gezelschap Blacktop Mojo ons kwaliteitsrock. De band creëert op hun platen (hard)rock van het hoogste niveau. De band laat al die jaren horen dat een independent band tegenwoordig alles zelf in huis kan hebben om te overtuigen. De platen zijn, net als deze plaat, geproduceerd op hoog niveau. Het klinkt ingetogen en transparant waar nodig en bombastisch en hard waar het moet. De band is duidelijk perfect op elkaar ingespeeld. Met Matt James hebben ze bovendien een van de beste rockstemmen in huis. Wat een bereik heeft die man. Op het naamloze album laat de band horen van verschillende markten thuis te zijn zonder het eigen gezicht te verliezen. Tijdens Bed Tundy en Do It For The Money vormt naast hardrock soul de inspiratiebron. Vooral door de bijpassende achtergrondzangeressen krijgen deze twee nummers een extra dimensie. Met Stratus Melancholia brengt de band een ode aan Alice In Chains. Natuurlijk heeft ook dit album weer de nodige ballads. Al was het maar omdat Blacktop Mojo daar in uitblinkt. Het fijne Tail Lights met heerlijk bijna klassiek aanvoelend gitaarwerk is daar een goed voorbeeld van. De ballad Latex kent een heerlijk meezingbaar refrein. Het emotionele en mooi opgebouwde Darlin I Won’t Tell scoort ook goed. De slide gitaar en de gitaarsolo op Hold Me Down zorgen voor een typische hardrock ballad. De vlammende start met Wicked Woman en het stuwende Cough waarin zacht en hard melodieus worden gecombineerd zijn nummers die ook benoemd moeten worden. Blacktop Mojo laat horen dat deze band op ongekend hoog niveau blijft acteren. Zelfs nummers die voor hun doen niet boven de middelmaat uitkomen blijven boeien (zoals Rewind en Jealousy). Het enige echte nadeel van een independent band is dat de kans dat ze in Europa komen toeren klein is. Wij zullen het moeten doen met hun uitstekende albums.
Blacktop Mojo
Blacktop Mojo – Blacktop Mojo
688