Een vader-zoon project in de categorie Neue Deutsche Härte.
De Duitse band Roth is iets heel anders dan de Canadese deathmetal formatie Roth. Quentin Roth is een aanstormend talent met een eigen visie op metal, Duitstalige teksten en een flinke portie morbiditeit. Quentin bespeelt alle instrumenten op het debuut album Nachtgebete, vader Michael (Eisbrecher, Eisblut, Marienbad) is de zanger van zijn nummers. Quentin bespeelt niet alleen alle instrumenten, hij is ook degene die alle nummers, tekst en muziek geschreven heeft.
Het hele proces heeft twee jaar geduurd en nu is de band klaar om zestien titels aan de wereld te presenteren. Twaalf op de standaard uitgave, vier nummers als bonustrack op de mediabook bonus disc. De nummers hebben invloeden van metal en gothic. Op een vijftal nummers weten de heren Roth zich gesteund door gitarist Cedric Roß.
Het sinistere intro van Eishauch zwelt langzaam aan nadat het album gestart is. De tekst verhaalt over die laatste zonsondergang waarna er niets meer zal zijn, tot er alleen nog as van ons is overgebleven. De toon is gezet. Schrei Fuer Mich is meer uptempo maar heeft ook iets onbehaaglijks in de tekst. Roth blijkt sterk te zijn in het opzoeken van de grenzen bij zijn teksten. De stem van vader Michael wordt rauwer en donkerder tot het haast in een grunt over gaat.
Ruim een uur lang dendert deze Duitstalig rocktrein voorbij zonder ook maar één ogenblik tegen te vallen. Uptempo nummers als Kopf Ab worden afgewisseld door rustiger nummers zoals bijvoorbeeld het titelnummer. Het is iets nieuws dat bekend klinkt, en dat is altijd goed.
Roth – Nachtgebete
207
vorig bericht