Dit vijfde album van de Moldavische progressieve metalcore band is niet verkeerd! Vanwege de lockdown hadden ze ruim de tijd om te experimenteren met hun geluid en dat is te horen.
Muzikaal zit dit album zeker interessant in elkaar. Er is genoeg variatie te horen om de spanning er in te houden.
Zo horen we ambient passages op Postmortem Pt 1. Op het cinematografisch klinkende November horen we verrassend genoeg invloeden uit darkwave. Op het dromerige Nine, Ten horen we beats die we niet direct associëren met een metal act, maar toch niet misstaan op het album door de toevoeging van de vertrouwde vocalen van Lena Scissorhands.
Naast die invloeden uit andere muziekstijlen staat het nog steeds buiten kijf dat dit een metal album is. De riffs zijn groovend en heavy. Soms doen ze zelfs wat denken aan Gojira.
Lena wisselt moeiteloos van engelachtige cleans naar diepe screams. Als ze losgaat met die screams zitten ze vol agressie. Precies zoals wij metal liefhebbers graag horen.
De sfeer van het album is soms donker, soms lieflijk maar altijd vol gevoel.
Prima album voor fans van bands als Jinjer en Spiritbox.
Infected Rain – Ecdysis
507
vorig bericht