SETYØURSAILS – Nightfall

Dit is het tweede album van deze Duitse metalcore band, maar het eerste album bij het grote Napalm Records. Deze snelle overstap laat zich rechtvaardigen in het krachtige geluid van de band.
De stem van Jules Mitch is toch wel de grootste aandachtstrekker van het album. Prachtig hoe zijdezacht haar stem kan klinken en  ze vervolgens toch kan brullen als Whitechapel’s Phil Bozeman.
Neemt niet weg dat de nummers gewoon ook goed in elkaar zitten. Ze zijn nooit eentonig en hebben een sterke opbouw. De afwisseling tussen de brutere en rustigere stukken zijn prima op elkaar afgestemd. De laag van toegevoegde elektronica, versterkt het geheel in plaats van dat het overheerst. Dat wil zeggen, het zorgt voor een modern geluid maar maakt het nergens een dance plaat.
De teksten verhalen duidelijk grotendeels over innerlijke demonen (zoals Ghosts, Nightfall, Into The Storm) en de liefde (Anchor). Op sommige nummers zoals Reason en FCKOFF horen we echter ook een stukje maatschappij kritiek terug. 
Er zijn een aantal interessante gasten te horen op het album. Zo zingt Rudi Schwarzer (Annisokay) mee op Ghosts en Andreas Doerner (Caliban) op Nightfall. Nog meer bijzonder is het duet met Mike Perez (No Bragging Rights) op Shallow, een cover van het nummer dat Bradley Cooper en Lady Gaga brachten in de film A Star Is Born. Dit nummer is zeker wel sterk vertolkt, maar het is wel een goede keuze geweest dit het als afsluiter te gebruiken. Het is toch echt een stukje zoeter dan de andere composities, hoewel er wat screams tussen zitten en het zou je anders uit de sfeer halen. Zoals de meeste covers die metal bands maken van popsongs een beetje overbodig, maar vermakelijk gedaan. Het zal ongetwijfeld de kans op wat radioplay ook wel vergroten.
Eem vergelijking met momenteel populaire bands die zangeressen hebben, die zowel op clean en harsh vocals uitblinken, ligt voor de hand. Echter ligt dit muzikaal dichter tegen echte metalcore aan, dan de meer djent en progressief klinkende Jinjer en Spiritbox. Daarnaast klinkt de stem van Jules wat mij betreft ook wat natuurlijk en minder geforceerd dan de frontvrouwen van die bands.
Sterke plaat.