Classic Album: Een Gebaar (Aksie De Bevrijdende Lach)

Hoeveel verzamelalbums zouden er zijn waarop je zowel Doe Maar en Herman Brood als André Hazes en Herman Van Veen vindt. Een pareltje uit de Nederlandse muziekgeschiedenis die dat voor elkaar bracht, is Een Gebaar. Kooten en De Bie organiseerden in 1983 in de Carré twee bonte avonden ten voordele van Amnesty International en de opnames daarvan werden gebundeld op het dubbelalbum Een Gebaar (Aksie De Bevrijdende Lach).
Met Kooten en De Bie en ook nog eens Freek De Jonge als masters of ceremony kom je uiteraard uit bij een hoop comedy, onzin, typetjes en satire, maar de muzikale cast was zeker de moeite waard. Doe Maar die mee de schlager Of Hij Bestaat Kan Niemand Zeggen brengt, is gewoon hilarisch, maar nu niet meteen een mijlpaal in hun carrière. Doe Maar fungeert hier overigens eerder als begeleidingsband van anderen en in muzikaal-historisch perspectief is dat vandaag misschien de grootste tegenvaller van het album. Hebben ze toen in de Carré echt niet Doris Day of De Bom gespeeld? Is er iemand die die opnames nog eens tegen het licht wil houden?
Nederlandse 80’s-iconen als Fay Lovsky en Mathilde Santing weten 40 jaar later nog steeds te beklijven. De Little Girl-cover van Mathilde Santing met Fay Lovsky op synths, die bezorgt mij ook vandaag nog kippenvel. En Fay Lovsky’s Maggie heeft net zo goed de tand des tijds met enige glans doorstaan.
Er zitten ook een paar opmerkelijke figuren in de ‘cast’ van Een Gebaar. Floor Van Zutphen kwam uit de roedel van Herman Brood & His Wild Romance en leek heel even het helemaal te gaan maken, maar na haar tweede solo-album in 1983 kwam ze veel minder op het voorplan.
De Frank Grasso Big Band was een bijzondere groep, speciaal samengesteld voor Een Gebaar en met de Amerikaan Frank Grasso als bandleider. Trompettist Grasso speelde o.m. mee op een album van Massada en was al eens te gast bij de Houseband van de VPRO. De meeste anderen in deze big band waren jazz-muzikanten uit Nederland en soms ver daarbuiten, maar bv. ook Edu Ninck Blok, de zeg maar vaste gast-trompettist van Cuby & The Blizzards. Floor Van Zutphen en de Frank Grasso Big Band brengen op Een Gebaar samen een heel mooie versie van Nature Boy, een jazz-song van Eden Abba die eerder al werd opgenomen door Miles Davis, José Feliciano en Pia Beck (in het Nederlands).
Freek De Jonge doet het misschien net iets minder goed met een vertaling van Bob Dylan. I Shall Be Released wordt Eens Zal Het Licht Hier Schijnen. Een prachtsong die nadien (in het Engels) ook opgenomen werd door o.a. Jeff Buckley; Elvis Presley en Paul Weller. In het begin is de ‘spoken word’ van De Jonge te drammerig, maar zodra hij meer ‘zingt’ komt dit wel binnen. Herman Van Veen is onberispelijk super met Signalen.
Het muzikale hoogtepunt is evenwel André Hazes die begeleid wordt door Herman Brood & His Wild Romance en met nog Henny Vrienten in het koortje. Een combinatie die ook vandaag nog de wenkbrauwen doet fronsen, maar die werkt. De grens tussen schlager en blues blijkt dan toch niet onoverbrugbaar. Hazes, in 1983 twee jaar eerder naar de top gekatapulteerd met de smartlappen Beetje Verliefd en Zeg Maar Niets Meer, brengt hier – half aangekleed als Elvis-imitator – eerst een tussen bluesrock en schlager schipperende versie van de Brood-song ’t Is Mijn Schuld, waarin zowel Hazes als Brood zich willen verontschuldigen voor overmatig gebruik van drank en misschien nog andere substanties. Daarna schakelt Hazes nog een versnelling hoger met zijn eigen The Melvin Blues. Wat een power, wat een vibe. Dat Hazes daarvoor en daarna nooit nog een Engelstalige single (of track?) opgenomen heeft, is absoluut onbegrijpelijk. Dit zat hem als gegoten.
Als je een dergelijk benefietconcert vandaag zou organiseren, heb je waarschijnlijk aan twee avonden niet genoeg om net zo breed te programmeren. Op Een Gebaar missen we eigenlijk enkel Golden Earring en Frank Boeijen, maar misschien was dat toen gewoon een zaak van agenda’s die niet vrij waren.
Een Gebaar werd in 1983 uitgebracht als dubbelalbum op vinyl en op cassette. De bijdrages van de Belgen Urbanus en Kamagurka en nog wel een paar andere gasten hebben het dubbele vinylalbum niet gehaald. In 2008 werd Een Gebaar op DVD uitgebracht, met een aantal extra opnames. De release op CD kwam er via Fonos, het label van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Wel zo leuk is dat je het vinylalbum nog relatief makkelijk en voor weinig geld kan vinden in tweedehandszaken. Afgaand op de Discogs-prijzen die voor een vinyl in goede staat betaald worden kost dit stukje vaderlandse geschiedenis je nauwelijks 5 euro.