Girish And The Chronicles – Hail To The Heroes

Girish And The Chronicles, kortweg GATC, is afkomstig uit India. Niet bepaald een bekend metalland. Afkomstig uit een noordoostelijke grensstaat bovendien, ver weg van de grootste steden van India. Toch betekent dat niet dat we met een exotisch klinkende band van doen hebben. Integendeel, zou ik bijna zeggen. Als je iemand hun derde album Hail To The Heroes laat horen zou je die zonder moeite wijs kunnen maken dat ze L.A. als thuisbasis hebben. En een band uit de jaren tachtig zijn.
De band onder aanvoering van zanger/gitarists Girish Pradhan is de band al dik een decennium actief. Hun vorige album, Rock The Highway uit 2020, werd wel in Europa uitgebracht, maar promotie was geheel afwezig. En da’s best jammer, want GATC is binnen het genre echt wel een aanwinst. Natuurlijk, eighties hardrock heeft zijn glorietijd gehad, maar voor smakelijke melodieuze hardrock is nog genoeg ruimte. En smakelijk is het.
De meeste tracks zijn een minuutje of vier, hebben kop en staart, lekkere meebrulrefreinen, volop hakkende slaggitaren en gillende gitaarsolo’s die op hun beste momenten aan Whitesnake’s John Sykes doen denken. Zanger Girish heeft een rauwe strot die het flink pit meegeeft, maar blijkt op lager volume ook een uitstekende heldere stem te hebben, zoals bijvoorbeeld op Lover’s Train. Bijna aan het einde van het album komen ze nog eens met een fraaie powerballad, The Heaven’s Crying. Op afsluiter Rock N’ Roll Fever krijgen ze wat hulp van drummer Chris Adler (ex-Lamb Of God) en gitaristen Rowan Robertson (ex-Dio) en Myrone, maar hoe lollig dat ook is, ze hebben het niet nodig. Sterker nog: het lelijke drumgeluid is zonde van de vlekkeloze productie op de rest van het album en de track lijkt vooral een restantje dat er op het laatste moment is bijgeplakt. Misschien was het beter geweest om te eindigen met The Heaven’s Crying.
Mij doet Hail To The Heroes wel denken aan Skid Row’s Slave To The Grind-album, en je kunt slechtere associaties oproepen. Girish And The Chronicles gaan onbeschaamd terug naar de jaren tachtig en koppelen prima uitgewerkte, degelijke songs aan muzikaal vakmanschap en overtuiging. Dat het allemaal een keer eerder gedaan is doet er verder allemaal niet zo toe. De originele bands uit de jaren tachtig mogen het dan hebben uitgevonden, in hun uitvoeringen zullen ze niet vaak dit niveau gehaald hebben. Hail To The Heroes is een album om vrolijk van te worden.

Girish And The Chronicles website